Haywood, Meisjeskostschool ... - 3 - Sex Verhalen

Haywood, Meisjeskostschool ... - 3

... en hoog boven haar schouders geheven hoofd en met een nauwelijks zichtbare, sierlijke kniebuiging.

‘alstublieft,’ zei ik, met een stem die schor klonk van de inspanning.

Ze ging zitten, de knieën tegen elkaar, op een voet afstand van de mijne en monsterde me van top tot teen. Ik hees me overeind en veegde mijn plakkerige haar voor mijn ogen vandaan; realiseerde mij dat ik er ruw, vies en weinig uitnodigend uit moest zien, met een groezelig, te ver opengeknoopt hemd.

Ze keek van mij naar de bijl, daarna keek ze me diep in de ogen, ernstig.

‘je ziet er moe uit,’ zei ze alleen maar.

‘ik ben ook moe.’ Ik hoestte en draaide met mijn schouderbladen. ‘Maar er moest hout komen.’

‘ja…’ antwoordde ze. ‘maar anders moe. Droevig moe.’

Ik wist niet goed waarom dit meisje deze vraag stelde (of was het alleen een constatering) en had geenszins de intentie gehad om een jonge vrouw, of iemand ook maar, met mijn werkelijke gedachtes op te zadelen, maar voor ik het wist was het eruit:

‘het is oorlog geweest; iedereen is droevig en iedereen is moe.’

‘Is dat wat je met het hout deed? Oorlog voeren?’ vroeg ze alleen maar en ze verblikte of verbloosde niet, keek me alleen maar dieper en doordringender aan. Er zat iets zacht en zorgzaams in dit mooie meisje, iets wat maakte dat ik zoiets stoms over de oorlog had gezegd, en ik baalde van mijn slapheid, dacht er aan om op te staan en weg te lopen, maar haar blik leek niet op minachting te duiden, of medelijden, eerder op, ...

... inderdaad, zorgzaamheid en misschien was dat wel waarom ik niet bewoog, maar bleef zitten. Slechts langzaam knikte.

‘Is dat ook wat er gebeurde bij Lizzy? Oorlog?’

De vraag kwam als een verrassing, net nu ik de brunette met zoveel moeite uit mijn gedachten had weten te drijven. Maar ze ging kalm, met een nog altijd ernstige, maar nog altijd niet niet oordelende klank in haar stem verder:

‘Ik weet niet wat je precies met haar gedaan hebt hoor, en ik wil ook de details niet weten… Maar ik weet wel dat ze drie dagen op de slaapzaal is gebleven en dat ze nog altijd alleen naar de badcel gaat.’

Ik sloeg mijn ogen neer, beschaamd, dat niet Van Patten, maar dit jonge meisje mij op mijn fout wees.

‘Je hebt het trouwens mis,’ vervolgde ze, ‘wat Liz betreft. Je lijkt het nogal op haar voorzien te hebben, maar ze is echt een heel lief meisje. Ik denk dat je haar, als je haar de kans gaf, heel aardig zou kunnen vinden.’

Ik probeerde het mij voor te stellen, kon het me ook in zekere zin voorstellen, maar alles wat ik bij de gedachte aan Lizzy voelde was de wil om haar de baas te zijn, en opeens ook weer de schaamte daarover.

‘Is ze veel jonger dan jij?’ vroeg ik, in een poging het gesprek een meer ontspannen richting te geven.

‘We zijn allebei 17, allebei geworden in mei. We zijn hier ook al precies even lang en tot een jaar terug deden we praktisch alles samen. Maar..’ en hier lachte ze weer bij, ‘Zij is echt in alles beter en ze is dapperder en liever ook. We ...