Borderline - 11 - Sex Verhalen

Borderline - 11

... weer contact met je op.” Ik voel mij blozen bij zijn lieve woorden. Dat is op zich al knap, want mijn gezicht is waarschijnlijk al rood van de geleverde inspanning.

“Nou, dan ga ik maar.” Ik draai mij om en loop naar de deur van de keuken.

“Maaike?” Ik draai mij opnieuw om en zie Marck met een papieren zak in zijn handen. Mijn lunch. Ik pak het aan en lach. Daarna loop ik de keuken uit. Bij de deur staat Genevieve te wachten. Ze helpt mij met het aantrekken van mijn jas en ze geeft mij mijn tas aan. Ik onderdruk de neiging om op mijn mobiel te kijken en stop de lunch in mijn tas.

“Dank je. Voor de kleren en de lunch.” Genevieve lacht. Het is gemeend.

“Nee, ik moet jou bedanken. Sinds het slecht ging met de zaak en het hele gedoe rond de overname, is meneer heel ongelukkig geweest. Sinds jij in zijn leven bent gekomen is hij weer helemaal de oude. Sterker nog, volgens mij heb ik hem nog nooit zo gelukkig gezien. Ik hoop oprecht dat je een blijvertje bent. Ik weet niet wat je doet, maar het is goed voor meneer.” Ik weet even niet wat ik moet zeggen.

“Mag ik je knuffelen,” vraagt Genevieve opeens. Ik krijg niet eens de kans om te reageren. Genevieve slaat haar armen om mij heen en geeft mij een knuffel.

“Echt, ik meen het. Bedankt dat je in het leven van meneer bent gekomen.” Ze meent het oprecht. Ik bedenk me, terwijl ze mij een knuffel geeft, dat ik nota bene weer eens sta te lekken vanonder. In haar slipje nog wel. Ik weet me echt geen houding meer te geven. ...

... Ze laat mij weer los. Ik lach wat schaapachtig naar haar en neem dan afscheid.

Terwijl ik de lange oprit afrijd, bedenk ik dat ik van hieruit niet zeker weet hoe ik het beste kan rijden. Ik stop even om het navigatiesysteem in te stellen. Daarna zit het verkeer mee. Toch ben ik royaal een kwartier te laat.

Lisa

kijkt even vreemd als ik mij langs de receptie haast. Aangekomen op mijn kantoor ga ik meteen aan het werk.

Mia

komt even kijken en vraagt of er iets mis is, omdat ik later ben. Ik stel haar gerust. Volgens mij heeft de baas mij niet gemist. Hij laat het in ieder geval niet merken. Mijn pauzetijden zijn flexibel. Ik probeer meestal om gelijktijdig met de personeelsadministratie te lunchen. De receptie moet altijd bezet zijn, maar ook Lisa kan het meestal wel regelen dat ze dan ook pauze heeft. Mia, Lisa en ik zitten ook vandaag weer aan ons favoriete tafeltje. Bij de automaat heb ik een mok met thee gehaald en ik pak mijn lunch erbij.

“Wat zie jij er goed uit. Je straalt helemaal,” zegt Lisa. Mia knikt om aan te geven dat haar hetzelfde is opgevallen. Ik haal mijn schouders op. Ik kan Lisa natuurlijk niet vertellen dat het waarschijnlijk komt omdat ik het bed gedeeld heb met die knappe vent waar zij graag een beschuitje mee zou willen gaan eten. Nou, dat beschuitje heb ik met hem gegeten. Een hele rol nog wel en ik hoop nog veel verpakkingen aan te breken.

“Nieuwe kleren?” De dames ontgaat ook niets. Ik bevestig dat ik nieuwe kleren heb. Weten zij ...