Borderline - 11 - Sex Verhalen

Borderline - 11

Ik open mijn ogen. Het gezicht dat ik zie is van een vrouw. Haar blonde haren hangen losjes over haar schouder. Ik ben verward. Waar ben ik? Hé, dat is Genevieve, de huishoudster van Marck. Marck! O, ja. Ik ben blijven slapen. Het was dus niet alleen een droom. Ik lig in zijn bed. Naakt! Snel trek ik het laken omhoog om mijn blote borsten te bedekken. Marck ligt nog te slapen. Zijn stoere torso gaat langzaam op en neer door zijn rustige ademhaling.

“Mijn excuses dat ik je wakker maak, maar als je naar jouw werk moet is het wellicht verstandig om op te staan.” Ik kijk verschrikt op de wekker. Shit, ik ben aan de late kant. Als ik opschiet haal ik het misschien nog net.

“Ik heb schone handdoeken op de badkamer gelegd voor het geval jij je nog wil douchen.”

“Uh, ja. Dank je,” zeg ik. Genevieve verlaat zachtjes de slaapkamer zodat ik discreet op kan staan. Mijn dijen en mijn geschoren kutje plakken van het sperma dat gelekt heeft. Nee, niet alweer. Die douche is toch niet zo'n slecht idee. Op de badkamer zie ik in de spiegel dat mijn haren er niet uit zien. Ik had ze eigenlijk gisteren goed moeten wassen na het ‘zwemmen.’ Dan nu maar. Onder de douche maak ik gebruik van de spullen van Marck. Hij heeft in ieder geval aparte flessen voor de haren en het lijf, in tegenstelling tot Lars die zo’n twee in één spul heeft. In record tijd ben ik weer onder de douche vandaan en ben ik helemaal schoon. Marck heeft gelukkig een ingebouwde föhn op de badkamer. Er is geen borstel, ...

... maar wel een kam. Het is behelpen, maar het moet maar. De föhn maakt best een herrie. Hij droogt mijn haren wel goed. Het is nog niet helemaal zoals ik het wil, maar wederom, het moet maar. Ik voel mij ondeugend als ik de tandenborstel van Marck gebruik. Maar ja, mijn tanden moeten gepoetst en mijn eigen borstel ligt nu eenmaal thuis.

Ongelooflijk. Marck ligt nog steeds te slapen. Ik was toch niet voorzichtig op de badkamer. Mijn kleren! Waar zijn mijn kleren? Ik trek de badjas maar aan. Ik verlaat de badkamer, maar weet niet waar ik naar toe moet. Gelukkig komt net Genevieve mijn richting op.

“Ik zoek mijn kleren,” zeg ik enigszins paniekerig. Ze gebaart dat ik mee moet komen. Ik volg haar naar beneden. Zonder plattegrond zou ik in dit huis zeker verdwalen. Genevieve vertelt me dat ze gisteravond mijn kleren in de wasmachine heeft gedaan. Ze heeft ze vanmorgen in de droger gedaan, maar die is niet op tijd klaar.

“Wat nu?” Ik hoor nu pas echt paniek in mijn stem. We lopen een slaapkamer in.

“Volgens mij hebben we ongeveer dezelfde maat. Je mag wat kleren van mij lenen.” Ze haalt wat kleren uit haar kledingkast en legt ze op haar bed.

“Ik zal je ook een paar schoenen erbij zetten. Die van jou heb ik gisteravond vol met kranten gestopt en op de verwarming gezet, maar ze zijn nog lang niet droog.”

Ze wijst mij nog hoe ik naar de keuken moet lopen en dan laat ze mij weer alleen.

De badjas leg ik op haar bed. Het slipje is mooi en degelijk en past inderdaad goed. ...