Mini - 166 - Sex Verhalen

Mini - 166

... me op de grond en hielden me vast; Claar en Mel wreven me in met sneeuw. De kouwe troep zat uiteindelijk overal: onder mijn trui, in m’n broekpijpen en uiteindelijk trok Mel mijn broek omlaag. Een paar handenvol sneeuw werden op mijn kruis en bovenbenen verdeeld. “Zo. Heeft Joline vanavond ook even rust. Rotzak.”

Als finishing touch voelde ik een handvol sneeuw via mijn kraag naar binnen gedrukt worden met de woorden: “Geen rot-opmerkingen over mijn lieve broertjes maken, Kees. Daar word ik bijzonder narrig van!” Joline’s hoofd hing boven het mijne en ik keek in twee blauwe pret-ogen. Een zoentje volgde. Toen Joline opstond, nam Bengel haar plaats in en likte over mijn gezicht Ton en Rob lieten mijn armen los en ik aaide Bengel. Daarna brak ik in een demonstratieve jankbui uit. “Boehoehoe… Gemeen hoor, met z’n vijven tegen één! Verraden door m’n eigen zusjes en mijn geliefde… Wacht maar, ik krijg jullie nog wel!”

Lachend liepen we naar binnen en ik liep in één streep door naar boven. Op Joline’s badkamer kleedde ik me uit en stond even onder de hete douche. Daarna schoon ondergoed. Gelukkig had ik een trainingspak bij me; dat trok ik ook maar aan. Aldus liep ik naar beneden. “En nu als de bliksem die salade, Kees, anders komt het schema in de war.” Tony keek me aan. “Aye aye madam.” Joline gniffelde. “Die sneeuwbal in je nek was mijn wraak voor die stinksloot eergisteren, Kees…” Ik gaf haar een zoen. “Ik hou ook van jou, schatje.”

Even later zaten Joline en ik in de ...

... bijkeuken de ingrediënten voor de salades klaar te maken en beide moeders stonden in de keuken bij het fornuis. Na tien minuten kwamen Ton en Rob met de geschilde aardappels de keuken in. Ton stak zijn hoofd om de deur van de bijkeuken. “Hé Rob,kom eens kijken! Hier zitten twee Assepoesters. Verbannen naar de kouwe bijkeuken!” “Kijk jij een beetje uit, luitenant? Anders ben jij de volgende die in de sneeuw ligt te rollebollen…” Joline keek hem spottend aan.

“Hmmm… En ik heb geen schoon trainingspak bij me. Oké, oké… Ik weet wanneer ik teveel ben!” Hij verdween. Tijdens het werk keek Joline me onderzoekend aan.“Kees… Gaat het weer een beetje met je? Gisteravond was je best wel… Hoe zal ik het zeggen? Emotioneel? Onder de indruk?”

Ik knikte. “Klopt. Maar ik heb vanochtend vroeg lang liggen denken over het waarom van gisteravond. Contrast tussen alle geweld wat wij hebben gebruikt de afgelopen weken en de ‘vrede op aarde’ waar we gisteren over gezongen hebben. En uiteindelijk wam ik tot de conclusie dat het geweld van onze kant nog wel meeviel. We hebben een aantal keren de tegenpartij duidelijk gewaarschuwd, en ondanks dat gingen ze gewoon door. Op een gegeven moment is dan de maat vol. En totdat er lui gewapend ons huis binnendrongen hebben we geen geweld gebruikt.

Nou ja… Jij hebt pa de Rooij een oorvijg verkocht omdat hij je opzij wilde duwen op die parkeerplaats. Maar ik kan het nu voor mezelf verantwoorden, schat.” Ze knikte. “Dat is het belangrijkste. Ben ik blij ...