Mini - 166 - Sex Verhalen

Mini - 166

... dames in mooie jurken en prachtig opgemaakt.

Tony keek van de een naar de ander. “Jongens, voordat we gaan eten wil ik hier een paar mooie foto’s van. Die van onze dansavond zijn ook mooi, maar jullie zien er nu, stuk voor stuk, prachtig uit! Rob, pak je camera eens!” Rob Sr. mopperde: “Ja hoor, denk je lekker te kunnen gaan eten, moeten er weer foto’s gemaakt worden… Altijd hetzelfde hier!”

Hij kreeg een por van Clara. “Kom, aanstaande schoonpa, niet zo mekkeren. Er zijn zát kerels op de wereld die er zonder problemen een ledemaat voor over zouden hebben om jouw echtgenote, onze moeder, je eigen dochter en uiteraard mijn zusje en ik zó fraai voor hun camera te krijgen. Ik ken er in Amersfoort en in Wageningen in ieder geval een behoorlijk aantal.”

Mel giechelde. “En ik denk dat er in Nijmegen en Utrecht ook wel een aantal rondlopen: klas- en studiegenoten van Jo.” “En vergeet onze voormalige puistige buurjongen niet”, vulde Rob Jr. droogjes aan, wat hem op een giftige blik van Joline kwam te staan. “Pestkop! Laat dat jong er buiten!”

Gniffelend stelden we ons op; de dames dicht tegen elkaar op de bank, de heren erachter. Na een aantal foto’s vond Rob het genoeg. “Ik stuur ze straks wel via wetransfer naar jullie toe. Mogen jullie zelf uitmaken welke je inlijst. Nu wil ik eten!”

“Goed plan Pa. Als we nog langer hadden gewacht had je alleen nog maar skeletten op die foto’s gezien”, zei Ton.

“Eer dat jij een skelet bent duurt nog wel een tijdje, vriendje van ...

... me… Jij hebt aardig wat vetreserves.” Clara keek hem aan. “Logisch schatje; ik ren regelmatig buiten rond. Dan heb je die vetreserves wel nodig…”

We schoven aan de grote eettafel en Tony kwam binnen met het voorgerecht: pasteitjes! “Hmmm… Tony, het is maar goed dat mijn buddy Fred hier niet is. Die zou je gestalkt hebben voor het recept van de vulling!”

Joline giechelde. “Ma, als jij je receptenboekje nu eens in tweevoud maakt voor onze bruiloft… En dan Fred en

Wilma

ook een exemplaar overhandigd…” Tony keek me aan. “Is dat een optie, Kees?” Ik knikte. “Je weet toch dat Fred en ik buddy’s zijn? Dan moeten we ook trouwen in gemeenschap van receptenboekjes, vind ik.” Tony keek twijfelend. “Dat zou de eerste keer zijn dat deze recepten buiten mijn stamboom komen…”

Joline keek haar aan. “Ma, Fred heeft Kees z’n leven gered, weet je nog? En omgekeerd…” Ze giechelde. “En als er ééntje is die lekker eten op prijs kan stellen is het Fred wel.”

Toen de pasteitjes verdwenen waren kwam het hoofdgerecht: Gegratineerde aardappeltjes met witlof uit de oven. De witlof omwikkeld met plakjes beenham en kaas. Rob schonk er een mooie rode wijn bij. Ton keek naar zijn broer. “Hebben we ten minste eer van ons werk, Rob. Niet voor niets een half uur piepers zitten te jassen.” Tony gniffelde. “Ja. Bedankt nog, jongens en meiden. We hebben genoeg geschilde aardappels over voor de rest van de week.”

Na een uur rustig eten en lekker kletsen kwam het dessert op tafel. Vanillepudding ...