De Gloed - 5 - Sex Verhalen

De Gloed - 5

... lachte, opende zijn mond en stak zijn lange gespleten tong naar haar uit. Plots stond hij op handen en benen over haar heen op de matras. Zijn gezicht net boven het hare. Hij likte haar lippen, die ze angstvallig op elkaar drukte.

“Vertel eens, waar waren we gebleven?” Zijn blik dwaalde van haar gezicht naar haar hals en zo verder naar onder.

“Dat was het! Die wonderlijke tieten van jou.”

Hij schoof een beetje naar onder, rukte Leens benen uit elkaar en ging ertussen zitten. Hij leunde voorover. Zijn handen naast haar middel. Zijn pik was vlakbij haar kutje.

“Wat heb ik die waterballonnen van jou gemist.” Hij gleed met zijn slangentong over de goed gevulde borst. Hij zag Leens tepels lichtjes verstrakken. Uiteindelijk was het toch fijner zonder het obsidiaan. Helaas werkten zijn neukertjes dan meestal niet erg mee. Zijn gedachten versomberden weer. “Wat ga ik ze missen,” mompelde hij.

Leens gedachten schoten op hol: Hij gaat ze missen? Wat betekent dat? Staat er iets te gebeuren? Word ik vrijgelaten? Gaan ze me doden? Die laatste gedachte veroorzaakte paniek die duidelijk in haar ogen te lezen waren. Aamon merkte het.

“Ja, liefje. Ik ga die overheerlijke meloenen missen. Dit is de laatste keer dat ik ermee ga kunnen spelen. Er werd beslist dat ik je straks ga moeten doden.”

Deze woorden ontketenden een uitbarsting van energie bij Leen. Ze spartelde met haar hele lichaam. Ze wist dat ze niet zou kunnen ontsnappen, maar haar lichaam nam het even van haar ...

... hoofd over. Haar verzet duurde echter niet lang.

Aamon had haar polsen vastgegrepen en drukte haar naar beneden met zijn hele gewicht. Hij bracht zijn hoofd naar haar oor en begon te fluisteren. Zijn rauwe stem doorkliefde haar gedachten.

“Maak je geen zorgen. Ik zal je eerst wat obsidiaan inspuiten. Je zal niet afzien. Je hebt me veel plezier bezorgd. Daar zal ik je voor belonen.”

Leen had nooit verwacht dat ze dit ging doen. Haar leven stond echter op het spel. In oorlog en liefde is alles geoorloofd.

“Is er nog een uitweg?” Haar woorden kwamen voorzichtig.

Ze had alle verzet tegen Aamons lichaam opgegeven. Hij voelde dit en behoedzaam liet hij haar los. Langzaam ging hij rechtzitten.

“Wat bedoel je?” Hij begreep dat ze nog een troef achter de hand hield.

“Zou er een reden kunnen zijn om me niet te doden?” Leen wilde eerst aftasten wat haar opties waren. Ze wilde 100% zeker zijn voor ze dit verraad zou plegen.

Aamon was geen man van omfloerste omwegen. Hij zag licht aan het einde van de tunnel, en wilde daar zo snel mogelijk geraken.

“Wie is de verrader?”

Leen schrok van de directheid. Hij wist wat ze bedoelde. Het had geen zin om er verder doekjes om te winden. “Kan je me garanderen dat ik ongeschonden vrij kom?”

Haar vraag werd beantwoord met een diepe lach. Aamons ogen blonken. “Wat ben jij toch een zalig wijfje. Zo lekker stoer. En toch zo naïef.”

De onzekerheid bij Leen groeide weer. Had ze haar kaarten verspeeld?

“Er is nooit iets ...