De Gloed - 5 - Sex Verhalen

De Gloed - 5

De profetie, vrij vertaald van een Keltische inscriptie, ontdekt in Stonehenge:

De dag dat de derde zuster de balans tussen leven en dood niet kan bewaren

Zal een heldin strijdbaar de woelige wateren bevaren

Aan te weinig kracht zal zij ten ondergaan

Het nieuwe leven, krachtiger door de zuiverheid vol liefde, kan de strijd wel aan.

*****

“Auw! Ohhhh, dat doet pijn! Stop alsjeblieft!”

In het kleine magazijn van een verlaten winkel in de Diestsestraat zat de gevangengenomen bodybuilder te kermen. Zijn gezicht was samengetrokken.

De winkel was onlangs gesloten. De vrouwen hoefden dus niet bang te zijn voor pottenkijkers. Ze waren van plan geweest om meedogenloos te werk te gaan bij de ondervraging. Leen moest zo snel mogelijk worden gevonden.

De bodybuilder zat met een touw vastgebonden aan een stoel, midden in het magazijn. Katrien was de wond aan het verzorgen die was ontstaan toen ze hem had neergeslagen.

“Gedraag je niet als een baby! Zie jezelf daar zitten. Honderd kilo spieren en je zit te wenen als een klein kind. Mannen!”

Toen Katrien klaar was, zette ze een stap achteruit en bekeek de man. Ze zag een zielig hoopje mens. Van de stoere , onverzettelijke geweldenaar bleef niets meer over.

Toen hij wakker was geworden in het bestelbusje, leek hij een totaal ander mens. De paniek in zijn ogen en de smeekbede om niet te worden achtergelaten, hadden Katrien getroffen.

Zonder enig verzet was hij met hen meegegaan. Onderweg had hij hen ...

... duizend keer bedankt. Ze hadden niet de indruk dat ze veel moeite zouden moeten doen om hem te ondervragen.

Katrien zette zich op een stoel tegen over de man. “Hoe heet jij?”

“Patrick”. Hij had een zachte stem die niet leek te passen bij zijn uit de kluiten gewassen lichaam. Katrien reageerde verrast. De stem leek in niets op het gegrom dat ze in de bestelwagen had gehoord.

Ze keek aandachtig naar zijn ogen. Ook deze hadden een hele transformatie meegemaakt. Zo dreigend en duister zwart dat ze waren geweest, zo verlegen en lief straalden zijn grijsblauwe kijkers nu doorheen de verwarring die Patrick duidelijk overmeesterde.

“Ok, Patrick. Vertel eens. Hoe ben jij in deze klerezooi terechtgekomen?”

Het werd even stil. Katrien zag hoe Patrick in zijn geheugen aan het graven was naar antwoorden. Naar een verklaring. Even leek hij te twijfelen of hij iets zou zeggen, maar aarzelend opende hij toch zijn mond.

“Ik kon niet anders.”

“Word je gechanteerd?”

Weer een stilte. Katrien voelde een licht gevoel van ongeduld bij zich opkomen. Op deze manier zou het uren duren voordat ze wist waar Leen was. Er was geen tijd te verliezen. Ze kon aan de houding van Patrick zien dat als ze nu te veel druk op hem zou leggen, dat hij dan zou dichtklappen. Dan waren ze nog verder weg van huis.

“Nee. Ik kon echt niet anders. Mijn eigen wil was weg.”

Dit moest Katrien even op zich laten inwerken. “Hoe bedoel je?”

“Volgens mij werd ik gedrogeerd. Het was alsof ik niet meer ...