Het Satorvierkant - 7 - Sex Verhalen

Het Satorvierkant - 7

... hijgend op haar neer en fatsoeneert zijn kleding. Hij heft zijn schouders op en loopt richting de bar.

"Hey Jim, wat een verrassing. Ik heb je niet zien binnenkomen."

Jean gaat op de barkruk naast Jim zitten.

"Jesus man, dat meisje daar... dat kind... die is nog geen zeventien."

Jean grinnikt. "Ach, ze vroeg er om. Je weet hoe ze zijn eens ze wat coke in hun lijf hebben. Maak je er maar niet druk over. Morgen staat ze hier weer voor meer. Maar genoeg over mij. Wat brengt jou hier?"

Jim zwijgt en zwaait naar de barman. Die schenkt een glas whisky voor hem in. Jim neemt het glas en drinkt het in één soepele beweging leeg. Hij knijpt zijn ogen dicht en veegt met de mouw van zijn shirt zijn mond proper.

"Ach, weet je," begint hij te praten in zijn typische trage lage stem. "Ik kwam wat spul oppikken voor Pamela."

"Pamela? Hoe gaat het met haar?"

Jim staart voor zich uit en mompelt in zichzelf. "She's trouble. Met haar rode haren vol vuur." Hij lacht, zwijgt een minuut en staart naar zijn glas dat opnieuw leeg is. Hij aarzelt even en wuift opnieuw naar de barman. Zonder naar zijn vriend naast hem te kijken, begint hij te neuriën : "I see your hair is burnin' / Hills are filled with fire / If they say I never loved you / You know they are a liar."

"Jim, ik zeg dit als vriend. Pamela is een pracht van een vrouw. Jullie passen perfect samen. Maar pas op met haar. Ze verslindt je. Je bent naar Parijs gekomen om af te kicken en zie wat er van je geworden is. ...

... Hoe lang is het geleden dat je nog een song geschreven hebt?"

Jim zwijgt.

"Goed, ik bemoei me er niet mee. Jij bent oud en wijs genoeg om voor jezelf te zorgen. Je kent de weg naar de lounge. Neem wat spul. Ik zou graag met je mee naar boven gaan, maar ik moet er vandoor.

Marianne

wacht op mij. Als je wil, stuur ik een van die meisjes met je mee naar boven." Jean wijst naar enkele jonge meiden die uitdagend staan te dansen.

Jim schudt zijn hoofd.

In de lounge gaat Jim achter een bureau in de hoek zitten. Hij trekt de onderste lade open, haalt er een opgevouwen enveloppe uit en legt die voor hem. Voorzichtig tikt hij er een beetje cocaïne uit en maakt er een lijntje van. Dan buigt hij voorover, houdt een van zijn neusgaten dicht en begint te snuiven. Er blijven een paar kruimels liggen, die hij snel met zijn wijsvinger opdipt en over zijn tanden smeert. Jim voelt zich langzaam loskomen van de grond. Een warmte stroomt door zijn aderen, zijn ogen veranderen in glanzende vuurballen en zijn mond tekent een grimas. Hij voelt zich in extase en laat zich achterover in de bureaustoel vallen. Hij sluit zijn ogen en geeft zich over aan een gelukzalige lach.

Wanneer hij zijn ogen terug opent, staat er een vrouw voor hem. Ze draagt een versleten Nirvana T-shirt en een strakke jeansbroek. Haar lange blonde haren hebben groene punten.

"Hoi Jim", zegt ze met hese stem terwijl ze verlegen met haar haar speelt.

"Wie ben je? Hoe ben je hier binnengeraakt?"

"Ik ben ...