Het Satorvierkant - 7 - Sex Verhalen

Het Satorvierkant - 7

... is meer dan waar ze op gehoopt had. Nooit had ze durven vermoeden dat ze oog in oog zou staan met haar idool, nooit had ze durven dromen dat hij haar zou beminnen.

Opnieuw kust hij haar, een lange gepassioneerde kus. Haar gedachtestroom stopt. Marleen is alleen nog maar in staat te voelen. Ze slaat haar armen om zijn nek en gaat met haar vingers traag door zijn zachte ravenzwarte haren. In haar omhelzing probeert ze hem dichter tegen zich aan te trekken, terwijl ze tegelijkertijd haar borsten tegen zijn bovenlichaam aan duwt.

"Hoi", fluistert ze.

"Hoi", is het antwoord.

Jim verbreekt de omhelzing en neemt haar gezicht met beide handen vast, terwijl hij haar intens aan kijkt. "Je bent zo zacht, zo mooi. Je bent anders dan al die meiden die ik ooit gehad heb."

"Ik verlang naar je." fluistert Marleen. Ze kan niet verbergen wat zijn liefkozingen bij haar wakker maken. Ze wil meer, veel meer.

"Ik verlang naar je." herhaalt hij met trillende stem.

Met een nauwelijks hoorbaar gefluister herhaalt ze zijn woorden opnieuw. "Ik wil je."

"Ik ken een middeltje om het nog intenser te maken."

Marleen kijkt Jim vragend aan. "Hoe dan?"

"Een beetje poeder." is het nuchtere antwoord.

Een diepe zucht ontsnapt haar. Ze duwt hem van haar af en reageert ferm : "Nee Jim! Je weet dat dat gevaarlijk is."

"Ssssst," sust hij haar. "Gewoon een klein stipje. Meer niet. Ons overgeven aan ongekende gevoelens van genot. Geloof me, als we voorzichtig zijn, is het echt ...

... niet gevaarlijk."

Marleen haar protest wordt gesmoord door een volgende reeks zoenen. "Je weet niet hoe het voelt om haast letterlijk te versmelten met elkaar. Hoe duizelingwekkend behoeftes en verlangens kunnen zijn."

Marleen overweegt of ze moet weigeren, maar benieuwd naar het gelukzalige effect dat haar beloofd is en verlangend naar een passievol avontuurtje met haar idool, geeft ze zich gewonnen.

Jim loopt naar de bureau. Voorzichtig verdeelt hij het hoopje coke in twee en maakt hij enkele lijntjes van het poeder. Het lijkt wel een ritueel. Dan rolt hij een geldbiljet op, houdt het onder een neusgat en snuift het poeder in een paar keer op, zijn gezicht verborgen achter zijn lange haren. Christus wat voelt hij zich goed. hij lacht hardop.

Hij kijkt Marleen glimlachend aan en reikt haar het briefje aan. Ze kijkt bang, maar omdat ze zo dicht mogelijk bij hem wilt zijn, gaat ze met haar neus naar het bureau toe. Zonder na te denken, bijna gehypnotiseerd door zijn stem snuift ze het lijntje op. Ze wordt overspoeld door een gelukzalig gevoel. "Mijn neus brandt," panikeert ze. Ze verkrampt, zucht en sluit haar ogen. Ze probeert haar hoofd er bij te houden, te voorkomen dat die troep haar overneemt. Maar de drugs zijn sterker dan haar. Ze begint te lachen, de lach van mensen die high zijn. Ze heeft het gevoel in een achtbaan te zitten: een karretje dat langzaam omhoog kruipt in afwachting van een adembedemende vrije val.

"Heb je er zin in, mr Mojo?" grinnikt ...