Uit De Friendzone - 3 - Sex Verhalen

Uit De Friendzone - 3

... noemde, en wachtte haar reactie af. Het landde uiteraard niet meteen. Twee tellen was het stil, waarna ze me plots aankeek. Een glimlach verscheen en even later moest ze haar hand voor haar mond houden omdat ik haar lach niet mocht zien. Ze lachte er om en overtuigend. Haar ogen fonkelden zelfs even. Was het dan zo'n leuke grap? Nee, dat niet. Het is gewoon zo flauw en slaat alle planken mis, dat je er wel om moet lachen. Zij wel, en ik ook elke keer weer. Dit was misschien nog wel het meeste waard. Verder zou er nooit wat tussen mij en Kim kunnen gebeuren. Daar was ik vrij zeker van en dat hoefde ook helemaal niet. Maar dat ik een meisje zo mooi en onbereikbaar als zij kon laten lachen, was iets wat mij goede moed gaf. Ik had dan niet veel te bieden, maar ik wist wel hoe ik mensen kon laten lachen. Al was het maar met flauwe woordgrapjes...

-

Zo kon het ook, dacht ik meteen. En nog een keer toen ik in mijn pauze die avond het bericht las wat Amanda me gestuurd had. Echt zo'n lang bericht van spijtbetuiging, wat mij ook wel weer een beetje overdreven leek. In een andere bui was ik er misschien op ingegaan, maar nu vroeg ik haar gewoon kort of ze 'okay' was en of ze morgen weer op school zou zijn. En ze was "okay" en ze zou morgen ook weer op school zijn. Even voelde ik me de oudere van de twee, de meest verstandige. Niet dat ik naast m'n schoenen ging lopen. Ik was ten slotte op m'n werk en daar hielden m'n collega's me wel met beiden voeten op de grond. En dat leek me ...

... maar beter ook. De volgende ochtend sprak Kim me zelfs even aan voor de aanvang van het eerste uur. Niets bijzonders, gewoon over school. Maar aangezien we klaar waren, vond ik het wel bijzonder. Ik had van de anderen al eens gehoord dat ze soms helemaal niks zegt los van een schoolopdracht, dus dit was toch wat. En Amanda was er ook. Zij tikte me op m'n schouder toen ik even met Kamila stond te praten die bij gebrek aan Madi en Rachel - die er gewoon nog niet waren - mij moest hebben om tegen te praten. De twee leken elkaar geen blik te gunnen. Amanda wilde gelijk met me praten. Ze keek ook wat bedrukt. Zo had ik haar nog nooit gezien. En ik liet Kamila dan ook gewoon alleen achter omdat ik me toch zorgen maakte, wat me niet in dank werd afgenomen, volgens mij.

-

Ze kwam even sorry zeggen. Al voegde ze er aan toe ook niet goed meer te weten wat er allemaal gebeurd was en wat niet. En dus ook niet wat ze gezegd heeft.

'Stonden drie lege flessen toen ik wakker werd...' biechtte ze terecht met schaamte op. 'En jouw glas nog.' Ja, zei had die flessen leeg gezopen. Anders kon ik het niet noemen. Echt tijd om te praten hadden we niet. Ik vond het ergens wel jammer dat ze niet meer wist wat ze had voorgesteld. 'Friends with benefits' bleef aanlokkelijk als zij die vriendin was. Maar ik woof het ook allemaal weg.

'Als je gewoon eens wilt praten of zo, zonder acohol en niet omdat ik er toevallig ben, moet je het maar zeggen. Iedereen heeft een vriend nodig.' stelde ik me ...