Verlangen - 3 - Sex Verhalen

Verlangen - 3

... beseft."

"Ik had moeten weten dat het onmogelijk is jou te koppelen. Zelfs voor zo'n nerd ben je nog te lelijk."

"Pardon?"

"Ik denk dat je me wel gehoord heb. Je zou heel knap zijn als je wat zou afvallen."

Ik pers mijn lippen op elkaar. Ik kan niet geloven dat ze dat tegen me zegt. Alsof ik niet weet dat ik wel een kilo of tien zou kunnen missen. Ik weet dat ik nooit een slank lijf zal hebben, dat er altijd rare deukjes in mijn kont zullen zitten en dat geen enkele sport tegen mijn liefde voor chocolade op zal kunnen. Daarom ook dat ik voor een spiegel probeer niet naar mezelf te kijken als ik naakt ben. Ik vind het niet fijn mijn spiegelbeeld te zien, ik voel me er niet prettig bij. En dat komt niet alleen door de rondingen van bepaalde lichaamsdelen, het is niet enkel iets fysieks. Ik zit al een hele tijd niet lekker in mijn vel.

"Hoe durf je zoiets te zeggen." begin ik, maar nog voor ik mijn zin kan afmaken, draait Els zich om en snelt ze er vandoor, recht naar het groepje barbie-trienen dat een eindje verderop luid staat te gitteren. Ze loopt langs Eva en fluistert iets in haar oor. Haar verraad is genoeg om me ter plekke te doen bevriezen. Maar waar ik pas echt van schrik, is de sluwe glimlach die vervolgens op haar lippen verschijnt. Er is iets eigenaardigs in de manier waarop de twee met elkaar omgaan, bijna iets vertrouwds, wat een vlaag van razernij door mijn lichaam jaagt. Haar actie, hoe kort ook, maakt dat ik me uit de voeten maak. Ik snel de ...

... klas in en ga op mijn plaats zitten, overspoeld door jaloezie en overhaaste conclusies. In een poging kalm te blijven, knijp ik met mijn vingers in mijn neus. Als ik ervoor wil zorgen dat mijn hersenen niet zouden exploderen, moet ik op zoek gaan naar afleiding en onmiddellijk komt de gedachte aan Carl in mij op. Misschien had Eva wel gelijk.

***

"Leen? Ben jij dat?" klinkt een warme stem boven het gekletter van potten en pannen uit. Ik laat mijn rugzak onder aan de trap op de grond zakken. Tot zover mijn plan om stilletjes naar mijn kamer te glippen. Ik slenter naar de achterkant van ons huis. In de keuken loop ik op mijn ma af om haar een kus op haar wang te geven.

"Hoe was je dag?" vraagt ze.

"Gaat wel." antwoord ik. Ik neem me voor om niks over de ruzie met Els te vertellen. Ze zou zich toch alleen maar zorgen maken en me overladen met goedbedoelde raad. 'Je hebt vrienden nodig,' zou ze zeggen. 'Vrienden om mee op te trekken en lol mee te hebben in plaats van je hier in huis op te sluiten.'

"Ik ga alvast wat huiswerk maken, we hebben morgen toets geschiedenis." zoek ik een excuus om me even af te zonderen.

"Is goed, meisje. We eten over een uurtje." roept ze me na wanneer ik naar mijn kamer loop. Ik werp mezelf met mijn gezicht naar beneden op bed en adem de frisse geur van wasverzachter in die vervat zit in de stof van mijn dekbed. Ik blijf even huilend liggen.

De beelden van deze middag schieten weer door mijn hoofd. Ik snap het gewoon niet. Els was ...