Verlangen - 3 - Sex Verhalen

Verlangen - 3

"Hoe was je date?"

Eva haar vraag slaat me met verstomming.

"Hoe weet jij... ?"

"Heel de klas heeft het erover." lacht ze.

Ik vloek even binnensmonds. Niet alleen heeft Els me die date opgedrongen, maar ze heeft het intussen ook met heel de klas gedeeld. Tenzij niet zij, maar Eva zelf hier achter zit.

"Heb jij dit...?"

"Heb ik wat?"

"Heb jij die date geregeld?"

"Waarom zou ik me met jouw ellendige leventje bemoeien?" Het klinkt haast minachtend.

Ik voel me rood worden. "Als je wilt weten hoe mijn date was, daar is het antwoord." Ik wijs naar Carl die een eindje verderop in een vrolijk gesprek verwikkeld is met zijn nieuwe blonde vriendin.

Eva schudt haar hoofd. "Het ziet er naar uit dat je het verkeerd aangepakt hebt."

"Dat weet ik." mompel ik.

"Maar het is nog niet te laat."

Ik frons mijn wenkbrauwen.

"Je kent het verhaal van de honing en de bijtjes?"

"Nee." Ik kijk Eva vragend aan.

"Carl is het bijtje en dat wil maar één ding: honing. Dus als jij hem geeft wat hij wilt, dan... bingo."

"Honing?" Ik snap totaal niet waar Eva het over heeft.

Eva zucht. "Je poesje is de honingpot."

"Honingpot?"

"Een man wil neuken. Jesus, is dat zo moeilijk te begrijpen."

"Dus ik moet mij laten neuken door Carl?"

Eva schudt opnieuw haar hoofd. "Enkel als hij de ware is, maar op onze leeftijd, vergeet het. Nee, nu moet je genieten en ervaring opdoen."

Het lijken wel de woorden van mijn moeder: 'Geniet van je jeugd, het zijn de ...

... mooiste jaren van je leven.'

"Hoe dan wel?" zucht ik.

"Je moet hem af en toe wat honing laten proeven, maar de honingpot zelf hou je gesloten. Je moet hem beloven dat hij je helemaal kan krijgen, hem af en toe wat lekkers voorhouden. Wat kussen, wat spelen,... En wanneer hij beseft dat de honingpot gesloten blijft, ben je weer een aantal maanden verder en is het tijd voor een ander vriendje."

"Ah..." reageer ik.

"Succes ermee." en weg is Eva.

De woorden van Eva spoken nog een tijdje door mijn hoofd. Even denk ik er aan haar raad op te volgen, maar dan zie ik het afscheid tussen Carl en mij na het fietstochtje weer voor me. "Ik zie je snel weer." Een belofte die hij had uitgesproken, zonder er ook maar één woord van te menen. Nee, ik ga me echt niet belachelijk maken door te proberen me aan hem op te dringen.

Terwijl ik in gedachten verzonken ben, komt Els bij me staan. "Hoi Leen."

Ik kijk op. "Ha!"

Even kijken we elkaar aan, niet wetend wat zeggen.

"Die date..." begin ik geërgerd.

"Hoe is het verlopen?" klinkt het nieuwsgierig.

"Heb jij die geregeld?"

"Ja, goed he."

"Waarom?" vraag ik kortaf.

"Omdat ik zag dat jullie alletwee dolgraag wilden, maar niemand de eerste stap durfde te zetten."

Ik besef dat ze gelijk heeft. Maar toch geeft het haar niet het recht om zich te moeien met mijn leven.

"Waar haal je het recht om te spelen met mijn gevoelens?"

"Dat had ik achteraf gezien inderdaad beter niet gedaan."

"Goed dat je dat ...