Niet Zonder Risico - 2 - Sex Verhalen

Niet Zonder Risico - 2

... de haven om half 4. Ze blijft tot een uur of 8 op zee. Dan komen we terug. Dus ik denk dat we tussen 9 en 10 uur weer thuis zijn.”

“Dat maakt me niet uit! Heel leuk om mee te mogen!”

De mannen spraken enthousiast verder. Om 3 uur zou Frans Theo komen ophalen. Het was maar 10 minuten rijden tot de haven. Zeker ‘s nachts als er nauwelijks iemand op de weg is.

Anke was erbij. Ze zag hoe blij de mannen waren met dit buitenkansje. En zij was blij voor hen en het bood haar ook weer kansen, toch?

Die middag toen Theo sliep belde ze Frans. “Hou jij van vroeg opstaan?”

“Nou, niet bepaald, hoezo?” antwoordde hij.

Daarop vertelde Anke het verhaal. “En ik dacht als jij dan misschien hierheen kan komen, want weet je, ik ben bang alleen in bed.” Ze lachte. “Je weet maar nooit wat er kan gebeuren als een vrouw alleen is.”

Frankie speelde het spel direct mee. “Dan bel je precies met de juiste man als je ten minste wil dat ik kom.”

“Ja, dat wil ik, maar als je misschien liever blijft slapen…?”

“Haha, nee hoor! Ik kom naar je toe. Bij mij ben je in veilige armen.”

Ze spraken af voor half 4. Maar voor alle zekerheid zou Anke hem wel eerst even belllen. Toen ze de telefoon neerlegde, voelde ze zich toch een beetje schuldig. Een heel klein beetje maar! Maar, zo zei ze tegen zichzelf: “Theo zijn pleziertje, dan ik ook mijn pleziertje!”

Toen Frans om 3 uur kwam aanrijden, stond Theo al klaar. Hij had zowaar zijn gele zeiljas te voorschijn getoverd. Hij stapte bij ...

... Frans in de auto en weg reden ze. Anke ging terug naar binnen. Ze deed de lichten uit en liep naar boven. Er maakte zich een heerlijke opwinding van haar meester. Maar voor ze Frankie zou bellen, eerst een douche. Dat werd een snelle. Een schoon slipje en een schoon nachthemd. Ze koos voor een korte. Eén die boven de knieën eindigde. Een bh? Nee, ze sliep nooit in een bh. Toen liep ze weer naar beneden. Ze deed de gordijnen dicht en slechts een klein lampje aan. De salontafel stond te dicht bij de bank, vond ze. Die moet wat verder van de bank af. Er moet ruimte zijn! En toen belde ze Frankie: “Ik ben in 5 minuten bij je. Ben al in de buurt!” En met dit alles steeg de opwinding. Ze voelde de spanning groeien. Haar lichaam tintelde. Ongeduldig wachtte ze hem op. Na een paar minuten hoorde ze voetstappen. Ze was al in het halletje. Door het spionnetje zag ze hem. Aanbellen hoefde niet. Ze opende de deur. Snel stapte hij binnen en sloot de deur achter zich.

“Dag Anke,” zei hij simpel. Hij trok zijn jas uit en drukte Anke direct tegen de muur. Geen kusjes op de wangen, maar direct op haar lippen. Anke sloeg haar armen om zijn nek en kuste gretig terug. Zo bleven ze even staan, elkaar vasthoudend, elkaar kussend. Toen maakte ze zich van hem los en pakte zijn hand. Ze trok hem de kamer in. Maar daar hield Frankie tegen: “Niet hier,” zei hij, “maar boven, je bed.”

“Mijn bed?” reageerde ze. Maar Frankie trok haar al mee de kamer uit, de trap op.

“Welke deur?”

“Die!”

Hij ...