Niet Zonder Risico - 2 - Sex Verhalen

Niet Zonder Risico - 2

2de en laatste deel

Toen Anke de volgende ochtend met Theo aan de ontbijttafel zat, zei ze: “Theo, ik wil Frankie iets geven. Hij was gisteren de hele dag een een geweldige steun. Hij bediende, maakte schoon, waste af. Het was hartstikke fijn.”

Theo knikte en vroeg: “Wat had je in gedachten?”

“Frankie is een muziekliefhebber. Daarom dacht ik aan een cd-bon.”

“Prima. Doe maar. Maar nu even wat anders. Je had een nachtmerrie vannacht. Wat droomde je?”

“Het was inderdaad een nachtmerrie. Iemand zat me achterna in ons huis. Ik rende kamer in, kamer uit, maar uiteindelijk kreeg hij me te pakken in de keuken. Hij greep me vast en toen werd ik wakker.”

“Weet je wie het was?”

“Nee, maar ik was wel bang.” Dat het iemand was met een enorme lange pik vertelde ze er maar niet bij.

‘s Middags, toen Theo een uurtje ging rusten, belde ze Frankie. Zodra hij aannam, voelde ze een heerlijke tinteling, maar bij lange na niet zo sterk als de afgelopen nacht.

“Frankie, ik wil je nogmaals bedanken voor je hulp tijdens mijn verjaardag. Het was hartstikke fijn. Dank je wel. “

Ze hoorde hem lachen en zeggen: “Graag gedaan. En dat meen ik.”

Anke was even stil. Toen vroeg Frankie: “Heb je nog kunnen slapen?”

“Je bedoelt na ons…eh…spel?”

“Ja.”

“Ja, als een roos. Je hebt me gered. Haha. Dat dit zomaar ging gebeuren, had ik totaal niet verwacht en ik denk jij ook niet.”

“Nee, maar….”

“Wat Frankie?”

“Er gaat niets boven het eggie. Als je begrijpt wat ik ...

... bedoel!”

Anke lachte. “Ik begrijp wat je bedoelt. Wie weet!”

Ze keuvelden nog wat verder en sloten toen af. Met de mobiel in haar handen staarde Anke even voor zich uit. Ze was nu niet opgewonden. Dat was afgelopen nacht wel anders, maar ze wist dat het verlangen weer terug zou komen. Hoe lang had ze nu al niet echt meer gevreeën? Vannacht had ze ervaren hoe fijn het was om opgewonden te zijn en bijna was het gebeurd. Bijna ja, maar het gebeurde niet. Theo stond op. En dat doet-ie anders nooit. Sliep hij, dan sliep hij. Behalve afgelopen nacht dus. Nou ja. Zuchtend stond ze op. Ze had nog het een en ander te doen.

Maar de donderdag erop gebeurde er iets wat nieuwe mogelijkheden gaf!

Frans kwam langs. Frans was een goede vriend van Theo. Hij was ook op de verjaardag van Anke. Samen deelden ze een hobby: vissen. Nee, niet met een hengel langs het kanaal, maar zeevissen. Vroeger gingen ze samen geregeld naar zee en liepen dan een strekdam op. Een strekdam is een zeebreker. Zo’n stenen dam die vanaf de kust de zee in liep om de golven te breken. Dan stonden ze daar in hun gele zeiljassen in een poging vis te vangen. Maar dat was vroeger. Sinds zijn ziekte kon Theo dat niet meer. Hij was daarvoor helaas niet sterk genoeg meer. Maar goed, die Frans kwam dus langs.

Hij vroeg: “Theo, heb je zin om vannacht met een visserboot mee te gaan om de netten te controleren?”

Theo reageerde verheugd: “Ja natuurlijk. Vertel!”

“Nou,” begon Frans, “De boot vertrekt hier vanuit ...