-
Zolderspook - 7
Datum: 11-6-2023, Categorieën: Fantasie Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... uitspreken in het Engels met een Iers accent. Heel vreemd allemaal. Het leek me een grap, en zo ook bedoeld. Ik begon het een beetje door te bladeren en vond het wel grappig. Er stond van alles in zoals: formules om van gedaante te verwisselen, hoe je jezelf kon klonen, natuurlijk de ‘onzichtbaarheid’, hoe je gedachten kon lezen, enzovoort. Oneindig veel kul waar wetenschappers als ik natuurlijk nooit in zouden geloven. Zeker niet als je gevraagd werd om zand in je neus te doen, ijzer in een bakje water te invriezen en terwijl je dat vasthoudt het eerste nummer in je telefoon te bellen. Allemaal van dat soort gekke dingen die normale mensen niet deden. Maar dat laatste deed ik wel. Ik werd gepest op school en wilde verdwijnen. Ik wilde onzichtbaar worden. Dus deed ik dat… - Ik nam het boek mee. Niemand kon het zien, alleen ik. Het ontbrak totaal aan enige logica, niet alleen het boek zelf, maar ook deze hele kwestie van de onzichtbaarheid. Waarom kon ik alles zien wat anderen niet meer konden zien, maar kon ik mezelf niet meer zien? Ik wist het niet, ik begreep het niet, en het boek bood verder ook geen antwoorden. Het waren regels vol formules, opdrachten en gekkigheid die de meeste krankzinnige niet zouden kunnen verzinnen. Dus ...
... nam ik het mee. - Maddy zat op school en dus kon ik de hele dag op de zolder doorbrengen met m’n neus in dat boek. Want nu nam ik het wel serieus en de mogelijkheden bleken oneindig te zijn. Ik geloofde er heilig in dat alles zou werken, want die eerste proef had ook gewerkt. Wel was ik voorzichtig. Ik had ook niet alles bij de hand en moest wellicht nog een paar keer terug naar school. Dat ging ik sowieso doen nu ik er weer geweest was, al was het alleen maar om Jonathan lastig te vallen als spookje, of om te zien of Ana me wel heeft gemist. Want het leek wel of heel de school gewoon door was gegaan zonder ook maar iemand te missen. En dat deed toch pijn. - Ik was zelfs zo druk bezig met dat boek, dat ik Maddy niet eens opzocht. Gelukkig kwam ze zelf naar zolder, kon ik haar eenvoudig uitleggen dat ik het druk heb gehad vandaag, en dat als ze wat wilde het zelf moest pakken. Dat hoefde ik haar natuurlijk geen twee keer te vertellen. Dus terwijl ik las over hoe ik mezelf kon klonen, mezelf nog ‘groter’ kon maken, mezelf misschien nog wel nog gewilder kon maken, aaide ik Maddy over haar bol terwijl ze zich tegoed deed aan het onzichtbare vlees wat ze zo graag tot zich nam. En ze had geen idee wat ik nog met haar van plan was… -