-
Zolderspook - 7
Datum: 11-6-2023, Categorieën: Fantasie Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
7: - Een trio met Maddy en Hannah stond nog altijd hoog op de agenda. Maar ik moest op onderzoek uit. En ja hoor, ik kwam op school aan, wat raar was, en stond voor m’n oude lokaal, wat nog veel gekker was. En hingen linten voor. Alleen de binnenmuur was nog blijven staan, minus de deur, als ik het artikel had moeten geloven. Maar ik zag alles nog staan. Ik vond de deur, en kon ook gewoon naar binnen. Alles in het lokaal stond er nog bij zoals ik het toen had achtergelaten. Het enige wat ontbrak was ik… - Ik vond m’n oude bureau. Daar lag ook de opstelling die uit elkaar was geknald met mijn proef. Alles lag er nog. Zelfs het boek waaruit ik de formule had gehaald. Alles was hier gewoon nog, en ik kon het aanraken en zien. Alleen zag ik het mezelf niet aanraken, en zagen anderen dus helemaal niks. Ik begon het zelf een mysterie te vinden… - Het boek heette ‘Maak je dromen waar met scheikunde’. Het was een koddig bedoeld boekje wat ik best kon respecteren omdat het grappig was en niet serieus genomen moest worden, al zette het scheikunde en alles wat er mee te maken had wel een beetje voor paal. Wat ik niet kon waarderen was dat de titel was doorgekrast en iemand er met een dikke zwarte stift ‘’alles voor scheikundemaagdjes’’ op had gezet. Ik had het cadeau gekregen, al was het niet goed bedoeld. - Ik had een hele vervelende, pesterige collega hier op school. Jonathan heette hij en hij was al dik in de veertig. Op de een of andere manier had ...
... hij het enorm op mij gemunt. Ook al toen ik zelf hier op school zat, maar helemaal toen ik zijn collega werd. Hij gaf aardrijkskunde en in principe hadden we niets met elkaar te maken. Ik kende hem wel en hij mij ook, maar het werd pas vervelend toen ik zowaar de interesse had weten te trekken van een van onze vrouwelijke collega’s. - Onze docent Spaans, Ana, was me er eentje. Veel te hoog gegrepen. Ze gaf nog geen les toen ik hier zelf naar school ging, dus ze kende me ook helemaal niet. Niet dat we veel contact hadden, maar als ik haar alleen al zag lopen, droomde ik spontaan weg. Ik had een keer een showtje opgevoerd met wat goede scheikundestudenten op een openpodium, en dat ging waanzinnig goed. Het voelde een beetje als de wraak van de nerdjes. Daarna kwam aardrijkskunde aan de beurt, en die gingen af als een stekker met wat zij hadden verzonnen. Daar kon ik niets aan doen, maar Jonathan dacht daar anders over. En het bleek dat hij ook een oogje had op Ana die die hele avond nog met mij heeft staan praten. Toen kwam hij dus met dat boek aan, wat hij me had gegeven op het podium in de aula nadat hij me had laten geloven dat er groot nieuws voor me in het geschied lag. In ging af en voelde me enorm vernederd. - Ik had weken niet naar dat boek gekeken, en begon er toen toch maar aan. Er stonden de meest sullige formules in van de meeste simpele elementen. Alleen werd er dan nog verlangd dat je een bepaalde houding aannam, een raar dansje deed, of iets moest ...