Mini - 177 - Sex Verhalen

Mini - 177

... passende reactie had?” Ik was op die vraag voorbereid en wees op mijn revers.

“Edelachtbare, weet u wat dit is? Dit is de Veteranenspeld. Ik ben twee keer op missie geweest. In Bosnië en in Afghanistan. In Afghanistan als groepscommandant: commandant van de kleinste gevechtseenheid die de Infanterie kent, 10 man. En als groepscommandant heb ik geleerd om vooruit te denken. Anticiperen. Je verplaatsen in de gedachtegang van de vijand. Wat zouden ze kunnen gaan doen en wat is mijn reactie daarop? Drie of vier scenario's uitwerken met ruimte voor kleine wijzigingen. En die doorspreken met je mensen, zodat iedereen weet wat hij moet doen bij een bepaald scenario. En tevens merkte ik dat ik een soort zesde zintuig voor gevaar had. Dat heeft mij en mijn groep een aantal keren het leven gered.

Tijdens de diverse confrontaties met de verdachten hier heb ik wéér geanticipeerd. Wat zouden ze kunnen doen? En daarop heb ik plannen gemaakt en die uitgevoerd.

Toen de inbreker in opdracht van verdachte Senior op weg was naar mijn huis, werd ik ’s nachts wakker met een gevoel van onbehagen. En vervolgens gingen in mijn hoofd alle alarmbellen af, ben ik opgestaan en heb mijn verloofde gewekt. En mijn buddy uit Afghanistan en zijn verloofde, die toen bij ons logeerden. En even later, rond drie 's nachts, ging het alarm af wat ik op het balkon van mijn huis had geïnstalleerd. En konden we maatregelen nemen, de man onder schot houden, ontwapenen en overleveren aan de politie.

Idem ...

... toen verdachte Junior en zijn stiefmoeder bij ons in de buurt kwamen: wéér dat onheilspellende gevoel, wéér waakzaam zijn, de beelden van de hal van ons appartementencomplex in de gaten houden. En daarop zagen we dat verdachte junior een medeflatbewoner neersloeg. En toen wisten mijn verloofde en ik genoeg en konden we hem opwachten. Wederom met onze buksen klaar. En die hebben we toen moeten gebruiken.

Niet zo vreemd als er een vent je keukenraam met een bijl kapotslaat en met diezelfde bijl op je afkomt terwijl hij brult dat hij je kapot gaat maken. 'We are not amused' zou Queen Elisabeth II van Engeland onder die omstandigheden zeggen."

Er klonk gegniffel in de zaal en ook de voorzitster vertrok haar mond even. “Eén vraag nog, meneer Jonkman: is uw verloofde hier ook aanwezig?” Joline stond op. “Dat ben ik, edelachtbare.” De voorzitster glimlachte. “Mijn complimenten mevrouw. Voor uw moed om met blote handen iemand met een mes aan te vallen.” Joline kleurde en ik moest onwillekeurig grinniken. “Dank voor uw verklaring. U kunt gaan zitten, meneer Jonkman.”

Op weg naar mijn zitplaats kwam ik vlak langs Floris. “Ik krijg je nog wel, klootzak”, hoorde ik hem grommen. De advocaat keek hem nijdig aan. Ik stopte. “Wát zei je, Floris?” Een van de parketwachters keek me aan. “Ik hoorde het ook, meneer.” “Wil verdachte Floris de Rooij even herhalen wat hij net tegen de heer Jonkman zei?” De stem van de voorzitster was vlijmscherp. Floris zweeg. “Nú meneer.” Floris zweeg weer ...