Vader Jakob - Sex Verhalen

Vader Jakob

... geen mager kind, dat hongerig door de straten zwierf. Integendeel, ze zag eruit alsof ze behoorlijk gevoed werd, haar roze wangen maakten reclame voor haar gezondheid, en na drie chocoladekoekjes, had ze weer een heel opgewekte uitstraling! Ze dronk haar glas melk leeg, haar blauwe ogen twinkelden en een stralende glimlach verlichtte haar gezicht.

"Bedankt vader!" Hij beantwoordde haar met een glimlach. Hij kreeg het gevoel dat zijn hele keuken verlicht werd door haar stralende gezicht.

"Vertel me eens, hoe heet je?" Haar heldere, grote ogen keken in de zijne.

"Ria. Ria Brinkhorst, vader" Hij knikte, omdat hij zich die naam herinnerde.

"Woon je soms net voorbij de school? Naast mevrouw Schmidt, als ik me niet vergis?"

"Ja vader." Weer knikte de priester bedachtzaam.

"Dus Ria, nu we elkaar kennen, kunnen we vrienden worden, ja?" Ria knikte enthousiast.

"Ja vader."

"Goed dan. En vergeet niet dat er altijd een glas melk en een koekje klaarstaat voor mijn vrienden! Maar ik kan niet beloven dat het altijd chocoladekoekjes zullen zijn," plaagde hij. Het meisje keek een beetje teleurgesteld.

"Ik had nog nooit chocoladekoekjes gehad ... alleen de koekjes van mama." Haar gezicht klaarde meteen weer op. "Maar chocoladekoekjes zijn echt het lekkerst!"

Vader Jacob lachte.

"Ik weet het niet, ik heb nooit de koekjes van je mama geproefd ... alleen die uit de winkel, maar ik wed dat de koekjes van jouw mama veel lekkerder zijn!" Hij pakte haar hand ...

... nogmaals vast en ze gingen naar zijn studeerkamer. Terwijl ze hand in hand door het grote huis liepen, voelde hij, hoe haar meisjesvingers zijn hand stevig vasthielden, alsof ze bang was. Weer voelde hij de aandrang om haar tegen zich aan te trekken, haar in zijn armen te nemen en te kussen.

Hij stopte voor de deur van zijn studeerkamer en keek naar haar. Zou hij dit jonge meisje echt willen kussen?

"Is er iets?" vroeg ze, haar zachte stem ging bijna verloren in de duisternis van de marmeren gang. Hoofdschuddend antwoordde hij:

"Nee hoor, het is niets, ik zat ergens aan te denken." En omdat hij totaal niet gewend was aan kinderen en hun ongegeneerde vrijheid van gesprek, was hij totaal niet voorbereid op haar volgende vraag:

"Waar dacht U dan aan?"

Wat kon hij zeggen? Hij kon haar niet eerlijk vertellen wat hij wilde, dat hij haar wilde vasthouden en kussen en haar niet meer wilde laten gaan? In plaats daarvan zei hij, nadat hij de stortvloed aan gedachten in zijn hoofd eerst had geordend:

"Ik dacht eraan, dat je een mooi meisje bent, en ik dacht na over welke van mijn Bijbels ik je moeder zou kunnen geven." Haar gezicht bloosde, en haar ogen glinsterden.

"Elke Bijbel is goed, hoor. Maar vindt U mij echt mooi?"

"Ja, natuurlijk! Ik denk dat je waarschijnlijk het mooiste meisjes van het dorp bent!"

Hij opende de deur van zijn studeerkamer. Ze liepen naar zijn boekenkast en bekeken zijn verzameling. Behalve talloze Bijbels, en boeken over filosofie en ...