1. Vader Jakob


    Datum: 31-5-2023, Categorieën: Hetero Auteur: H. Ursela, Bron: Opwindend

    De priesterb zuchtte en sloeg een bladzijde om van zijn tijdschrift "Het Katholieke Meisjesnderwijs". Een beweging buiten het raam trok zijn aandacht. Hij zag dat een meisje het tuinhek naar zijn huis openduwde en zijn voordeur naderde. Hij herinnerde zich, dat dit meisje regelmatig naar zijn kerk ging. Een aardig ding van een jaar of zestien, altijd vergezeld van een vrouw, die naar hij aannam, haar moeder was. Hij stond alvast op, in afwachting van de bel, die al snel rinkelde. Hij opende de deur en vroeg:
    
    "Hallo meisje. Waarmee kan ik je helpen?" Het blozende meisje schuifelde wat met haar voeten en keek naar de grond.
    
    "Mama vraagt, of zij een Bijbel van U mag lenen ..."
    
    De priester trok verbaasd zijn wenkbrauwen op.
    
    "Maar natuurlijk. Maar heeft zij dan er geen?" Het meisje keek hem schaapachtig aan en antwoordde met een stem, zo zacht dat hij het nauwelijks kon verstaan:
    
    "Het is mijn schuld, vader. Ik heb hem in de trein laten liggen!" Dikke tranen welden op uit de ogen van het meisje en het hart van vader Jacob opende zich voor dit snikkende kind.
    
    "Oh! Niet huilen, meisje! "Ik weet zeker, dat het niet erg is. Misschien wilde God zelf wel, dat iemand hem zou vinden, die jullie Bijbel meer nodig heeft, dan jullie zelf!"
    
    Hij haalde zijn zakdoek tevoorschijn en depte haar wangen droog. Het meisje snikte nog een keer en keek hem hoopvol aan.
    
    "Denkt U dat echt? Mama zei dat ik slordig was. Ze stuurde me zonder eten naar bed."
    
    Vader Jacob ...
    ... glimlachte. Hij was vertederd door de onschuld van haar kinderlijke wroeging. Een vage geur van geparfumeerde zeep drong in zijn neusgaten en hij werd zich bewust van haar fysieke nabijheid. Hij voelde een sterke aandrang om haar in zijn armen te nemen en haar te troosten, om het verdriet in haar jonge leven weg te nemen.
    
    "Oh jeetje. Dat was niet erg lief van je moeder, toch?" Het meisje veegde haar ogen af met de rug van haar hand.
    
    "Wil je soms een glas melk en een koekje? Ik ... eh ... ik wilde zelf ook net iets te drinken nemen, toen je aanbelde."
    
    Er verscheen nu een glimlach op haar gezicht en ze knikte met haar hoofd. Hij stond op en pakte haar hand.
    
    "Kom dan mee, laten we naar mijn keuken gaan. Als we geluk hebben, zullen het misschien wel chocoladekoekjes zijn! "
    
    ---000---
    
    Hij keek naar haar terwijl ze kauwde op een chocoladekoekje. Witte slierten van volle melk markeerden haar lippen, en koekkruimels kleefden aan haar mondhoeken. Hij nam ook een slokje van zijn eigen glas melk en keek weer naar haar. Ze was blond, haar haren kwamen tot over haar schouders, maar een geel lint, gebonden in een strik, hield het vast het in een paardenstaart. Ze droeg een ietwat vale, maar brandschone, jurk. Hij keek naar haar schoenen. Ook die hadden betere dagen gekend, maar toch slaagden ze erin, om mooi te glimmen, getuigend van de zorg die een arme, maar nette moeder aan dit jonge meisje besteedde. Ondanks het overduidelijke gebrek aan geld in dit huishouden, was het meisje ...
«1234...14»