Charlotte - 28 - Sex Verhalen

Charlotte - 28

... ruik al meteen, dat dit een heel bijzondere wijn is. Hij ziet me al verbaasd kijken, en lacht. ‘Die reuk had je niet verwacht, of wel?’

‘Nee, niet echt! Alsof ik een Schotse Islay whisky ruik!’

‘Dat is ook precies de bedoeling! Ik zei al, dat ik graag experimenteer met smaken. Voor deze wijn hebben we juist oude whiskyvaten gekocht. Of eigenlijk is het een ruil, we hebben oude wijnvaten omgeruild met een whiskyproducent. Die was ook wel in voor een experiment. Eigenlijk was het experiment niet geslaagd, maar toen kwamen we op het idee om er een heel klein beetje assen van verbrande turf erin te doen. Nou, dat is nu het resultaat. Ik ben er erg trots op, maar het wil nog niet echt aanslaan bij het publiek.’

Ik proef er eens aan. Het is wijn, maar met de reuk van rook erin. De kleur is echt heel erg donker, bijna zwart. De smaak is verrassend zacht, maar wel met een duidelijke toon van rook erin. En de afdronk is gewoon af. Er is geen wrange nasmaak, en toch is de wijn droog te noemen. Een hele prestatie van François om zo’n wijn te kunnen maken.

Ik zeg tegen François: ‘Je zegt, dat dit niet wil aanslaan? Dus je hebt nog een en ander staan?’

François knikt. ‘We hadden eigenlijk best hoog ingezet, maar het wordt gewoon niet goed ontvangen. En dat vind ik zo jammer!’

‘Mag ik vragen, wanneer je weer thuis bent? Want ik wil wel enkele dozen van deze wijn. En als het uitpakt, wat ik daarmee van plan ben, dan ben jij je wijn sneller kwijt, dan je je ooit had ...

... kunnen bedenken.’

François kijkt me verbaasd aan. ‘We blijven nog tot het einde van de week. Wil je echt enkele dozen van deze wijn hebben?’

‘Ja, dit bevalt me prima! En zodra ik die dozen heb, gaan er meteen enkele weer op de post. Ik denk dat ik zo’n tien dozen wel kan gebruiken. Hoeveel heb je er?’

‘Nog een kleine achthonderd flessen, zo’n grote oplage was het ook weer niet, Maar ik moet je wel waarschuwen, het is geen goedkope wijn. Ze kosten zo’n dertig euro per fles.’

‘En per zestig flessen? En als ik je voorraad in een maand kan verkopen?’

François kijkt me verbaasd aan. ‘Dan kan ik je uiteraard wel wat korting verlenen. Maar ik moet er zelf ook nog wat aan verdienen.’

‘En dan praten we over hoeveel per fles?’

‘Als je me alles in een maand kunt verkopen, dan reken ik achttien euro per fles. Minder kan echt niet. Dan zou ik er op gaan verliezen.’

‘Je moet er zelf ook wat op verdienen. Spreken we negentien euro af, dan zit jij safe en ik ook.’

Zowel François als Helene zijn met stomheid geslagen. Dit hadden ze helemaal niet zien aankomen. Maar ze hebben me als een hele normale man leren kennen. Maar intussen heb ik al een klein netwerk opgebouwd, en ik heb wel een idee, waar ik deze bijzondere wijn aan kan slijten. Als we twee uur later naar huis heen gaan, duwt François me nog een volle fles van die wijn in mijn handen.

‘Die krijg je van me, want als je echt kunt doen, wat je zegt, dan zouden we enorm geholpen zijn.’

‘Geen punt, die zestig ...