Poetsvrouw - Sex Verhalen

Poetsvrouw

Nadat mijn vrouw enige jaren geleden was overleden bleef ik alleen achter in ons prachtig huisje aan de rand van het dorp in een werkelijk schitterend gebied met heel veel bossen en groen, ook reeën, dassen, vossen en andere wilde dieren liepen hier vrij rond. Ik ben Bert, inmiddels van middelbare leeftijd zoals dat dan zo mooi heet en waarschijnlijk omdat ik mijn vrouw nog steeds heel erg mis nooit op zoek gegaan naar een andere relatie. Hoewel ik goed voor me zelf kan zorgen met eten koken, de was en boodschappen doen en wat daar verder bij komt kijken heb ik grote moeite met afstoffen en poetsen. Daarom ging ik op zoek naar een poetsvrouw. Via een kennis van een kennis kwam ik in contact met een Chinese vrouw die pas sinds korte tijd in ons land woonde en nog wel een poetshuis kon gebruiken. Ze heette Hua, kwam oorspronkelijk uit de regio Shanghai en was net een kwart eeuw oud. We maakten een afspraak omdat zij wou bespreken wat haar werk zoal in zou gaan houden en ik wou zien met wie ik te maken zou krijgen. We ontmoetten elkaar op haar verzoek op “neutraal terrein” in het enige restaurant dat ons dorp rijk was, omdat ze niet graag bij een man alleen thuis wou komen voordat ze hem een beetje had leren kennen, zo had ze gezegd. Ik begreep dat natuurlijk wel en zag haar al ongeduldig aan de bar zitten toen ik toch ruimschoots op tijd binnen kwam. Ik lachte haar toe en nerveus schudde ze mij mijn hand. Een prachtige, modern geklede en kleine vrouw met een hele mooie ...

... luchtige, iets doorschijnende jurk stelde zich aan mij voor. Voor zover ik kon zien was ze zonder bh gekomen, wat me overigens ook niet echt nodig leek met haar naar mijn schatting b-cup borstjes met daarop donkerbruine tepels die zich al door de stof aftekenden. Ook meende ik touwtjes van waarschijnlijk een minuscuul slipje door de stof rond haar heupen te bespeuren. Haar mooie zwarte lange haren had ze opgestoken met van die Chinese rijststokjes zal ik maar zeggen, al met al een echte schoonheid om te zien.

“Can we speak English, because I don ’t speak Dutch yet” vroeg ze me zenuwachtig. Sure, no problem antwoorde ik haar. Daarna voelde ze zich enigszins gerustgesteld en begon me uit te vragen over wat er allemaal tot haar werkzaamheden zou gaan behoren en hoeveel uur ik dacht dat ze daarmee bezig zou zijn per week. We kletsten wat over mij, mijn overleden vrouw en haar en haar man die als Expat werkte voor een groot elektronicaconcern en dus sinds kort in onze regio gedetacheerd was. Ook melde ze me dat ze voor geld eigenlijk niet hoefde te gaan werken, want dat verdiende haar man meer dan genoeg. Het was voor haar een manier om mensen te ontmoeten en de taal sneller te kunnen leren. We bestelden een diner en ze vertelde me ondertussen dat ze graag 10 euro per uur zou willen ontvangen en het liefst “zonder mayonaise” zoals zij dat noemde. Op die manier kon ze haar kledingcollectie uitbreiden zonder dat haar man steeds maar zat te zeuren dat ze daar zo veel geld aan uit gaf. Ik ...