De Gezusters Santegoed... - 44 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 44

... ook mijn kinderen zou dat nooit gebeuren.

Niet lang daarna ontmoette ik jullie vader, en ik wist ook al meteen, dat dit de man van mijn kinderen zou zijn. En ja, ik werd zwanger, voordat we getrouwd waren, maar Joris had me al gevraagd, dus was dat niet zo erg. En misschien is dat ook de reden geweest, dat ik altijd zo streng voor jullie ben geweest.

En geef nou toe, jullie zijn toch helemaal niet zo slecht terecht gekomen? Was het nu echt zo’n grote opoffering, om jullie lichaam te bewaren voor de man, die echt van je houdt?’

Er valt even een stilte. Chantal glimlacht dan. ‘Nee, dat was het niet! En als ik eerlijk ben, heeft het mijn relatie met John sterker gemaakt, maar vooral is het daardoor allemaal sneller gegaan! Ik denk niet, dat ik ooit zo verliefd op hem zou zijn geraakt, als je ons zo vrij gelaten had!’

Melissa zegt dan: ‘Maar waarom heb je het dan zo geheim gehouden, mam?’

‘Omdat het een schande was, Melissa. Bijna niemand weet hier van. Joris wist het uiteraard, jullie oma weet het, en nu jullie! Verder weet het niemand, zelfs mijn broers en zussen weten het niet, en opa al helemaal niet! Als ik hem dat nu nog zou vertellen, zou hij meteen een hartaanval krijgen!’

Melissa lacht. ‘Nee, doe dat dan maar niet! Maar mam! Dat is nogal eens een geheim! Dat had ik nooit achter je gezocht!’

‘Nee, dat doen de meesten niet, Melissa. En dat wil ik ook zo houden. Dus ik reken erop, dat iedereen hier dit geheim voor zich bewaart. Kijk, voor de jongens was ...

... het niet zo belangrijk, maar vooral voor jullie twee vond ik dit belangrijk. En daarom heb ik jullie dus ook nu verteld, waarom dat zo was. Ik wilde jullie die schande namelijk besparen!’

Chantal en Melissa staan op en omhelzen hun moeder. Die krijgt het daardoor echt te kwaad, en snottert en huilt heel wat af. Uiteindelijk kalmeren ze, en drogen ze ieder hun tranen. En ik moet zelf ook wel een traantje wegpinken, door dit emotionele gebeuren. Jolien haalt dan eens diep adem, en sluit haar ogen. Ze heeft even een momentje voor zichzelf nodig om zich ter herpakken.

Dan opent ze haar ogen en zegt tegen Chantal: ‘Chantal, zou je iets voor mij willen doen?’

Chantal kijkt verbaasd. ‘Wat dan, mam?’

‘Zou je Avé Maria willen zingen voor me?’

Chantal kijkt verbaasd. ‘Ja, natuurlijk! Maar waarom? Dat hoort toch niet bij jouw kerk, mam?’

Jolien glimlacht. ‘Dat weet ik, maar het is wel een van de liederen van jouw kerk, die ik erg mooi vind. Bovendien is het niet echt een kerklied. En je hebt gelijk, zoveel verschillen zijn er niet. En dat we niet meer langer hetzelfde geloof delen, wil niet zeggen, dat ik niet kan genieten van mooie liederen…’

Chantal glimlacht breed en geeft haar moeder een zoen op haar wang.

‘Dat treft, want ik heb dit geoefend.’

‘Dat wist ik, Chantal. Tinie had het me verteld. Ze zei me, dat je dit echt heel mooi kunt zingen.’

Chantal kijkt me aan. ‘John, zou je de muziek even willen opzetten?’

Ik knik en zet dan de muziekinstallatie ...