De Gezusters Santegoed... - 44 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 44

... gevoel had ik dus al voor die vrouw die voorspelling deed! En die gevoelens zijn alleen nog maar sterker geworden, en ik denk ook niet, dat ze ooit minder zullen worden!’

Jolien kijkt geschokt naar Chantal. Zo heeft ze haar dochter nog nooit over haar relatie met haar schoonzoon horen praten. Het is voor de toon en de felheid, waarmee Chantal het allemaal verteld heeft, waarvan Jolien geschrokken is. Het doet haar beseffen, dat de relatie, die ik met Chantal heb, veel dieper en inniger is, dan ze dacht. Dat we een hele sterke band hebben, dat wist Jolien wel, maar ze heeft Chantal nog nooit zo uitgesproken erover horen praten. Na een korte stilte zegt ze dan ook: ‘Zo bedoel ik het ook niet, Chantal! En je hebt gelijk, over de doden niets dan goeds. En ik heb haar niet gekend, maar ik heb Tinie ook over haar horen praten, en die spraak ook alleen maar goed over haar. Dus wie ben ik om iemand te veroordelen! En wat jou en John betreft, het schokt me wel een beetje. Ik wist wel, dat jullie band heel erg sterk is, maar dat het allemaal al zo diep zit, dat heb ik me nooit echt beseft. Het spijt me, dat ik je dan op enige manier gekwetst heb.’

Chantal is wat gekalmeerd. ‘Het spijt me ook, mam! Misschien zijn het de hormonen, die nu opspelen, nu ik zwanger ben. Ik weet ook niet, wat me bezielde om zo fel te praten over mij en John!’

‘Je hoeft je niet te verontschuldigen, Chantal. Het is niet erg. Eigenlijk heb ik altijd wel geweten, dat je heel erg ver zou gaan voor John. ...

... Dat was al meteen duidelijk. Daarom heb ik jullie nooit echt dwars gezeten. En bovendien heb ik niet echt recht van spreken, toen ik jong was, heb ik in een vergelijkbare situatie gezeten, niet waar, Joris?’

Joris glimlacht. ‘Ben je eindelijk zover, dat je dit bekend wilt gaan maken, Jolien?’

Chantal en Melissa kijken opeens verbaasd. Heeft hun moeder hen iets verzwegen? Maakt ze nu een geheim bekend?

Jolien glimlacht, als ze haar dochters zo nieuwsgierig en aandachtig naar haar zien kijken. ‘Misschien heb je gelijk, Joris. Het is nu wel tijd. Ze mogen het nu wel weten.’

Joris glimlacht alleen en leunt achterover. Hij zegt tegen mij: ‘Dit moet je eens horen, John! Je weet niet, wat je hoort!’

Ik luister nu ook met aandacht en spits mijn oren. Jolien begint.

‘Toen ik Joris leerde kennen, was ik niet zo heel net meisje, zoals jullie altijd dachten. Alleen wisten dat maar heel weinig mensen. Ik was namelijk niet bepaald een maagd, toen ik met je vader trouwde…’

Jolien moet lachen, als ze de openvallende monden van haar dochters ziet.

‘Ja, dat hadden jullie nooit gedacht, of wel? Ik ben redelijk vroeg begonnen, en ik lustte er wel pap van! Maar ik kreeg mijn rechtgeaarde straf, ik raakte zwanger. Helaas, of liever gezegd, gelukkig voor mij, liep die zwangerschap niet goed, en kreeg ik een miskraam bij tweeëntwintig weken. En dat heeft me toen aan het denken gezet. Vanaf toen heb ik me gezworen, dat ik me nooit meer in zulke problemen zou laten geraken, en ...