Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 7 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 7

Op verzoek zal ik de stukken Duitse tekst vertalen tussen ^… vertaling …^ John: Fransie loopt met de politieagenten mee. Max staat bij mij en kijkt zijn politie collega met onverholen bewondering aan. “Ich Liebe diese Frau.” verzucht hij. Ik vraag hem of hij haar dat al heeft verteld. Blijkbaar was het niet zijn bedoeling dat deze spontane verzuchting publiek zou worden. Hij begint te stotteren en dringt er bij mij op aan zijn opmerking voor mezelf te houden. Ik vraag hem nogmaals of Fransie al van zijn bewondering weet. Hij schudt zijn hoofd. Hij is ervan overtuigd dat zo’n knappe bruisende rechercheur niets zal zien in een ‘Burohengst’ als hem. Op ’t ogenblik dat twee politiewagens met evenveel arrestanten vertrekken komt Fransie weer naar ons toegelopen. “Max, wir müssen ins Büro. Die Obertaatsanwaltin möchte mit uns die folgende Aktionen koordinieren.” ^Max, we moet naar het bureau. Doe hoofdofficier van justitie wil de volgende acties met ons afstemmen.^ Vervolgens kijkt ze mij aan. Ze stelt ik hier weinig meer kan doen. Het resort zal de komende dagen bewaakt worden door geüniformeerde politie. Zij stelt voor dat ik terug ga naar de Gildemeester Alm. Max reageert als door een wesp gestoken. “Wieso zurück?” ^Hoezo terug?^ Ik stel hem gelijk gerust door aan te halen dat ik en mijn schoonzus zijn uitgenodigd voor een etentje, temeer dat het ook voor Guusje leuk is om weer eens Nederlands te kunnen spreken. Ik schudt de handen van Max en Fransie en neem afscheidt. ...

... Terwijl ik in de richting van mijn Audi loopt zijn beiden in gesprek met de achtergebleven brandweer- en politiemensen.

Ik start de auto en draai achteruit. Ik wil net wegrijden als ik schrik van harde tikken op mijn achteruit. Ik open het portierraam en kijk in het geschrokken gezicht van Max. “kom mit John!.” Ik loop achter hem aan en zie al gelijk dat Fransie een blijkbaar minder prettig telefoontje voert. Nog voordat we bij haar zijn, zie ik tranen over haar wangen lopen. “Aber Vater, Rudi, Du…” ^Maar Papa, Rudie, Jij…^ Heftig geëmotioneerd kijkt zij van mij naar Max. “Mein Vater… Er hat Muttie und Evie… Sie sind seine Geisel…” ^Mijn vader… Hij heeft mama en Evie… Ze zijn zijn gijselaars…^ Van de net nog zo koelbloedige rechercheur is weinig meer over. Ook Max is bij het zien van het verdriet van zijn heimelijke geliefde zichtbaar uit het veld geslagen. Sepp die blijkbaar vanaf een afstand alles heeft meegekregen neemt het initiatief en dirigeert ons naar binnen aan de bar waar normaliter de welkomstdrankjes worden geschonken. Zonder te vragen schenkt hij een aantal borrels in en zet die voor ons neer. “Trinkt… Marrille; Balsam für die Seele.” ^Drinken… Abrikozenjenever; balsem voor de ziel.^ Na het eerste borreltje volgt al snel een tweede. Het drankje is niet helend echter haalt, zeker bij mij, de scherpe kanten van mijn emoties een beetje weg. Het geeft ruimte.. Ruimte om weer rationeel te denken. Max heeft zijn arm om Fransie heen geslagen en streelt haar troostend. Ik ...