Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 4 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 4

... komen zoeken dan?” “Ik zou heel Oostenrijk naar je afzoeken Evie.” Zijn woorden maar vooral de blik in zijn ogen wanneer hij dit zegt raken me diep.

We lopen elk onze eigen kamer in. Hij om te gaan liggen en ik om mijn pumps te verruilen voor mijn Nike gympen en om een vest te pakken. Als ik klaar ben duw ik de deur van zijn slaapkamer open. Hij komt net naakt uit zijn badkamer. Mijn blikt wordt meteen naar zijn kruis getrokken. Hij is kaal. Zijn zaakje is kaal en zongebruind. Zelfs in slappe toestand is zijn eikel onbedekt. Dat bedoelde hij dus met besneden. Plotseling verschijnt een kussen in mijn beeld. “Kun je niet kloppen?” “Dat had ik gekund… Maar dan had ik mijn mooie schoonbroer niet naakt gezien.” Hij schiet in de lach en gooit het kussen in mijn richting. Ik ben sneller. Het kussen raakt de inmiddels dichtgetrokken deur. “Slaap ze, mooie man.” “Tot straks lieverd.” Ik vouw de plattegrond open en vind daarop een paar wandelroutes. Ik besluit dat ik de gele route van circa 90 minuten ga volgen. De route gaat gelijk achter ons Chalet naar boven en leidt zo het lijkt naar een kruis zo’n 300 m. boven ons. Het “Goasjoch” lees ik. Van daaruit zou ik hetzelfde pad naar beneden kunnen nemen of de route verder volgen die bij het derde Chalet onder ons uitkomt. Van daaruit kan ik dan het centrale bospad terug naar boven nemen. Al op het moment dat de voordeur achter mij in het slot valt besef ik dat ik mezelf nu al voor de tweede keer heb buitengesloten. ‘Dat is latere ...

... zorg.’ Het duurt even voor ik het smalle steile pad achter ons chalet heb gevonden. Dit soort geitenpaadjes ben ik hooguit tijdens een vakantie in Limburg tegengekomen. Die paadjes leiden echter al na enkele honderden meters naar een soort van top, waarna het dan naar beneden ging. Deze kuitenbijter lijkt geen einde te kennen. Al snel raak ik buiten adem. Ik besef dat ik mijn staptempo drastisch moet verlagen. Op een uitzichtpunt stop ik om op adem te komen. Mijn blik zwalkt naar beneden. Mijn hart slaat over. Van hieruit heb je een uitstekend zicht op ons terras. Ik hoop maar dat hier geen wandelaars onderweg waren tijdens mijn orale verwenbeurt. Ik zet mezelf weer in beweging. Na een tijdje vind ik een evenwicht tussen mijn ademhaling en mijn staptraagheid. Ondanks of misschien ook wel dankzij mijn blouse nat aan mijn lijf kleeft, voelt het heerlijk. Ik ben al zeker drie kwartier onderweg als de begroeiing minder word. Even later loop ik omgeven door geiten op een steile grashelling. Een paar minuten later sta ik voor een groot houten kruis. ‘Goasjoch 1710m.’ Het zal toch niet? GoasJoch.. Geitenjoch zijn? Ik vraag het aan een van de mekkerende medewandelaars. Krijg echter geen antwoord.

Ik besluit langs de andere kant af te dalen. De conclusie dringt zich vanuit mijn pijnlijke enkels aan me op. Nike’s geven onvoldoende steun voor dit soort wandeltochten. Maar ik geniet, dus zal in elk geval John’s aanbod voor een goeie wandeloutfit dankend aannemen. Tenminste… Ik vrees dat ...