Het Omgekeerde Pygmalion... - 2 - Sex Verhalen

Het Omgekeerde Pygmalion... - 2

... raken.

Terwijl ik zit na te denken gaat mijn mobiel weer. De display toont een mij onbekend nummer.

“Met Erica,”

“Met

Marianne

van Vliet, we moeten even spreken.”

Ik verstijf, Van Vliet is de achternaam van Valerie. Dit moet haar moeder zijn.

“Ik heb uw nummer van mijn dochter,” zegt de stem, “kunnen we ergens afspreken?”

Ze heeft een harde, onaangename stem met een zwaar Amsterdams accent. We spreken af op een terras bij een snackbar in de buurt.

Een kwartier later zit ik aan tafeltje op het terras en zie een vrouw wat zoekend langs de snackbar lopen. Het is een vrouw van mijn leeftijd, behoorlijk uitgedijd en met vaalbruin haar. Ik wenk naar haar en ze komt op me toelopen. Ze geeft me een hand en noemt haar naam.

We drinken koffie en ik kijk afwachtend naar haar.

“Dus u doet het mijn Valerie?” begint ze, “ik hoorde het van een kennis, dat mijn dochter hokt met een pot.”

Ik blijf zwijgen mezelf afvragend hoe deze grove vrouw zo’n engel als Valerie heeft kunnen voortbrengen.

“Zijn dochter zit ook op die school, zodoende,” zegt ze op een toon alsof ze een staatsgeheim onthult, “nou kan ik alles aan de directrice vertellen. Die zal het niet leuk vinden dat haar personeel vrijt met de leerlingen.”

De koffie is slecht, proef ik en zet het halflege kopje weer neer.

“Maar ik kan ook me mond houden, maar dat gaat wat kosten, mooie mevrouw.”

Het hoge woord is er uit, chantage.

“Hoeveel?” zei ik achteloos.

“Vijfhonderd ...

... euro.”

Met een glimlach buig ik me naar voren. Ik weet dat dit verachtelijke wezen het nooit bij die vijfhonderd zal houden. Ze zal terug blijven komen en geld blijven vragen.

“Nu moet je even goed luisteren,” zeg ik en de glimlach blijft rond mijn lippen spelen, “als je nu echt denk dat ik me laat chanteren door zo’n zelfingenomen trut als jij, moet je vroeger opstaan. Je gaat maar naar de directrice. Ik neem nog liever zelf ontslag dan dat ik jou een cent geef.”

Verbluft zit ze op haar stoel. Ik sta met een ruk op en gooi wat geld op tafel.

“Dit zal genoeg zijn voor een kop koffie, als het teveel is, mag je er een ijsje voor kopen.”

Valerie zit in de woonkamer op me te wachten.

“Waar was jij nou weer?”

“Ik had je toch een SMS'je gestuurd?”

“Ja, je zat in de snackbar, maar waarom?”

“Ik had met je moeder afgesproken. Ze wilde me chanteren.”

Ze verbleekt en grijpt mijn arm.

“En?”

“Ik heb haar een paar euro gegeven en aangeraden er een ijsje voor te kopen. De koffie was namelijk niet te drinken.

Er verschijnt een lach op het gezicht van Valerie. Opgelucht kijkt ze me aan.

“Denk je dat ze naar de directrice gaat?”

“Kan me niet schelen,” zei ik en kus haar lippen, “je bent achttien lieverd, bijna negentien. Voor de wet ben je volwassen. Hooguit kunnen ze op school moeilijk doen over het reglement waarin het is verboden voor een leraar om seksuele contacten te onderhouden met leerlingen. Nogmaals ik neem liever ontslag dan dat ik jou ...