1. Het Omgekeerde Pygmalion... - 2


    Datum: 7-3-2023, Categorieën: Lesbisch Auteur: Stier184, Bron: Opwindend 

    ... Valerie de wekker heeft geïnspecteerd k0mt er weer beweging in onze lijven.

“Shit, het is al tijd,” zegt ze, “ik kom nog te laat.”

Ze staat op, geeft me nog een kus en rent naar de badkamer. Ik blijf liggen en voel me zeldzaam gelukkig. Hoe ben ik toch al die saaie jaren doorgekomen zonder mijn godin?

Gekleed komt Valerie uit de badkamer, pakt haar laptop en doet die in haar tas. Ik sta ook op en loop in mijn blootje met haar mee naar de deur. Daar kreeg ik nog een kus en ik kijk hoe ze naar de lift rent.

Terug in het appartement, trek ik mijn kleren aan en loop naar de keuken. Ik heb vrij genomen om vandaag allerlei klusjes te doen, die ik al te lang heb uitgesteld. Ik laat op het gemeentehuis mijn paspoort verlengen, bezoek de Universiteitsbibliotheek om eindelijk een paar boeken terug te brengen en koop een flesje Chanel no. 5 voor Valerie.

Weer thuis krul ik op de bank met een boek dat ook al maanden op me wacht en een mok thee. Een uur later wordt mijn gelukzaligheid ruw verstoord door mijn mobiel. Op de display zie ik de naam van Valerie. Ik neem op en word overvallen door een geweldige huilbui van mijn geliefde. Het duurt even voor ze weer in staat is om te praten.

“Wat is er, schatje?” vraag ik.

“Het is zo verschrikkelijk,” huilt ze, “godverdomme, ik wil dit niet!”

“Rustig nou, wat is er?”

Haperend komt het er uit. Onderbroken door gierende uithalen en veel gesnik. Haar moeder heeft haar opgewacht bij de HEAO en meegenomen naar een ...
    ... koffieshop in de buurt. Dat verbaast me. Valerie en haar moeder hebben al jaren geen contact meer, zeker niet nadat haar moeder haar de deur had uitgegooid omdat ze lesbisch was.

“Dat kreng,” gaat Valerie verder, “ze is er achter gekomen dat ik nu met jou samenwoon en nu wil ze alles gaan vertellen aan de directrice. Dit kost je je baan, godverdomme!”

Mijn vingers omklemmen de telefoon, ik voel dat mijn handen beginnen te zweten. Even weet ik niet wat ik moest zeggen. Het enige wat te horen is, is het snikken van Valerie.

“Maak je geen zorgen,” zeg ik plotseling.

“Wat?”

“Ik zei, maak je geen zorgen. Natuurlijk ik kan mijn baan verliezen, maar dat zien we dan wel weer. Jij bent echt belangrijker dan een lullig lerarenbaantje.”

“Maar je vindt lesgeven zo fijn..”

“Ja, dat klopt, maar toch ben jij belangrijker, begrijp je dat, als ik niet van jou mag houden, spring ik nog liever van de brug.”

“Echt?”

“Ja, echt. Kom je zo naar huis?”

“Ik heb nog één lesuur, ik zie je zo. Kus.”

We hangen op en verslagen leun ik tegen de leuning van da bank waar ik vijf minuten geleden nog zo gelukkig ben geweest. Maak je geen zorgen had ik gezegd, maar alles was zorgelijk genoeg. Als de moeder van Valerie me inderdaad verlinkt aan de directrice, zal dat zeker mijn ontslag betekenen. Ik zou het lesgeven moeten opgeven, want andere scholen zouden willen weten waarom ik was ontslagen. Het is een persoonlijke ramp, maar niet zo erg als het idee dat ik Valerie kwijt zou kunnen ...
«1234»