1. Onmogelijke Liefde - 8


    Datum: 2-2-2023, Categorieën: Homo Auteur: Silvan1993, Bron: Opwindend

    ... ik had in de relatie met Thomas.
    
    De wanhoop om iemand niet meer los te kunnen laten. Ik kon hem niet meer los laten, hij was nu eenmaal in mijn hoofd gaan zitten.
    
    Toch waren mijn schuldgevoelens naar de achtergrond geduwd, mijn behoefte's niet.Ik had niet veel andere keus.
    
    Behalve wat korte berichtjes heen en weer. Had ik hem niet meer gezien. Die week na de kerst.
    
    Ik voelde een sterke behoefte om de avond voordat de school weer zou beginnen hem weer te zien. Ik wist dat hij vandaag thuis was gekomen. Samen met zijn partner vanuit een weekje wintersport.
    
    Ik voelde de drang om langs zijn huis te gaan. Ik had die zondag een lange werkdag gemaakt in de supermarkt waar ik een bijbaantje had. Pas om acht uur die avond verliet ik de winkel. En fietste ondanks de gure wind niet recht streeks naar huis.
    
    Het was koud en pikke donker. Ik keek naar zijn huis, een groot alleen staand huis. Twee auto's op de oprit.
    
    Het licht branden volop. Toch kon ik niet veel zien. Ergens wist ik niet goed wat ik hiermee wilde bereiken. Het idee om aan te bellen en voor te doen alsof ik nog een werkstuk moest afgeven was een slecht idee. Ik en vooral Thomas zou hier niet mee weg komen. Dat er een dag voor school een jonge knul aan zijn voordeur zou staan.
    
    Ik kon hem een berichtje sturen dat ik voor zijn deur stond. Zou ik van hem verlangen dat hij naar buiten zo sluipen om me stiekem in de bosjes naast zijn huis te kussen? Wat als zijn man het zou lezen en ons beide zou ...
    ... betrappen. Nee tuurlijk kon dit niet.
    
    Ik keek nog één keer naar binnen en besloot terug naar thuis te fietsen. Morgen zou ik hem op school zien.
    
    Ik maakte die ochtend extra werk van mezelf. Opgewonde met kriebels in mijn buik fietste ik naar school naast mijn vrienden. Ik had mijn ontbijt voor een groot gedeelte laten staan. Ik kreeg geen hap door mijn keel.
    
    Het vierde uur voor de pauze hadden we wiskunde. Ik zou hem eindelijk weer zien. Ik kon haast niet wachten. Ik merkte aan alles dat ik ongeconcentreerd druk aanwezig was.
    
    Ik had hem nog niet stiekem ergens opgemerkt. Mijn hart bonkte als een razende toen ik samen met een vriend richting het klas lokaal liep. Vanuit de lange gang zag ik hem al met zijn rug naar ons toe staan. Breed glimlachend liep ik langs hem af.
    
    Toen ik ging zitten zag ik hem kort mijn kant op kijken. Hij glimlachte bijna onopvallend naar me. Hij zag er prachtig uit, mooi zoals alleen Thomas was. Ik pakte de boeken uit mijn tas legde deze op tafel,ondanks de aanspraak die ik kreeg van degene die voor me zaten kon ik het niet laten om langs ze af te kijken en mijn ogen te blijven richten op Thomas die een vraag beantwoorden van één van de leerlingen die voorin zaten. Sommige mensen kunnen een hele ruimte vullen door hun persoonlijkheid, dat deed hij.
    
    De hele les keek ik naar hem, ik kon het gevoelsmatig niet stoppen. Soms keek hij op waardoor er een kort oog contact ontstond.
    
    Ik was zo belachelijk verliefd op hem.
    
    Ik had hem gemist en ...
«1...3456»