Onmogelijke Liefde - 8 - Sex Verhalen

Onmogelijke Liefde - 8

... hoofd toen hij van me af liep. Ik hoorde hem dronken zeggen "ik wist het, ik wist het verdomme.

Mijn geheim lag open voor hem. Radeloos met een steen op mijn maag lag ik in mijn bed. Ik hoorde hoe hij zijn vriendin neukte. De muren waren tussen de logeerkamer en mijn kamer gehorig. Waarschijnlijk goed maak sex omdat ze van te voren aan het ruzieën waren. Geen idee of het over mij ging.

Ik wist niet wat ik moest doen, was als de dood dat hij me zou verraden bij mijn ouders. Ik was in paniek, sliep geen oog die nacht.

Ik wilde Thomas bellen, zijn stem horen. Ik wilde dat hij me rustig kon maken. Dat kon dus niet, ik kon hem niet bellen. Niet op dit tijdstip.

Ik keek hoe hij samen met zijn vriendin gedoucht en wel de woonkamer in stapte. Mijn vader las een krantje en mijn moeder zorgde voor het verlate kerst ontbijt omdat ze zelf te laat was opgestaan.

Zwijgend zaten we tegen over elkaar. Ik kon amper eten voelde hoe hij me ontweek. We konden er niet onder uit. Dat ik mee zou gaan voor een paar dagen naar mijn broer en zijn vriendin. Dit was immers een afspraak. Mijn moeder had er naar uitgekeken dat ik eindelijk mijn broer zou gaan opzoeken.

Welke rede kon ik aandragen om niet te gaan. Ja juist geen.

Ik stapte samen met mijn zwijgende broer de auto in. De hele weg sliep hij. Hij was kortaf door zijn enorme kater.Zijn vriendin keek zo nu en dan van hem naar mij en glimlachte ongemakkelijk. Ik wist niet of hij haar iets verteld had.

Iedereen voelde dat er ...

... iets tussen ons in hing.

Mijn ouders hadden dit ook opgemerkt. Hij zei niets helemaal niets. Al die dagen dat ik bij hem verbleef werd alles dood gezwegen. Alsof het niet bestond. Hij was afstandelijk en was net als ik waarschijnlijk blij dat ik na drie dagen weg ging. Zijn vriendin bracht me alleen naar het station. Normaal zou hij me omhelst hebben, me mee weg gebracht hebben. Nu niet.

Ze babbelde maar door in de auto alsof ze deze ongewone situatie tussen mij en mijn broer normaal leek te vinden. Wat dus verre van normaal was.

Ik was blij dat hij niet meer thuis woonde, maar een heel eind van me vandaan. Ik was opgelucht dat ik terug naar huis kon en dat ik hem een hele tijd niet meer onder ogen zou moeten komen.

Het verhaal zat in mijn hoofd, ik zou alles ontkennen als hij zou gaan praten. Ik had ten slotte niet aan hem toe gegeven dat hij me door had. Ik viel inderdaad op mannen.

Maar zou dit nooit gaan toegeven. Niet in de openbare wereld waarin ik me bevond.

Door zijn zwijgzaam gedrag had hij me opnieuw laten voelen hoe het is om in een eenzame kast te blijven hangen. Ik had hem nodig mijn broer, mijn beste vriend.

Ik had alleen Thomas, die steeds meer en meer belangrijker voor me werd. Ik was stappel verliefd. Al zou de hele wereld over ons heen vallen zoals mijn hele familie deed over mijn oom.

Ik wist dat ik hem niet los zou kunnen laten, tenkoste van alles.

Waarschijnlijk was dit het meest wat me vernietigde naast de schuldgevoelens die ...