Gastvrouwen In Huis... - 19 - Sex Verhalen

Gastvrouwen In Huis... - 19

... instapte en de truck startte. Braaf, zonder overdreven veel gas te geven reed hij rustig weg.

“Zo. Nu weet je meteen waarom Bowy zo nerveus was, dame.” Cora knikte en zei kort: “Naar huis.” We liepen de laatste 300 meter zwijgend, Bowy nog steeds vlak naast Cora en Sylvia aan de andere kant. Pas toen het hek achter ons dicht was en de honden los, sloeg ze haar armen om me heen. “Pfoe… Die heeft zijn lesje geleerd… Dank je wel, Rick.” Een lange zoen volgde. “Hé, volgens mij heb jij ‘m tegen de grond gewerkt… Toch?”

Ze knikte. “Ja. Maar het was wel fijn om jou erbij te hebben.” “Ik heb niks gedaan hoor, behalve boos kijken.” Ze giechelde. “Dat heb je dan ook héél goed gedaan. Ik was blij dat je erbij was, nu weet je ook hoe hij eruit ziet.”

“Ik heb het hele gebeuren op film, Cora. Vanaf dat hij zijn truck in de berm pleurde totdat hij wegreed. Je kunt eventueel naar zijn bedrijf gaan en vertellen wat er gebeurd is. Of aangifte doen van bedreiging bij de politie.” Ze keek aarzelend, schudde daarna haar hoofd. “Dat laatste niet. Naar zijn bedrijf gaan… weet ik nog niet. Laat me dat filmpje eens zien!” We gingen zitten en ik pakte mijn telefoon. “Hij had het niet eens door, de sukkel.”

Toen het filmpje was afgespeeld zei ik: “We kunnen hem sowieso financieel te grazen nemen: kijk eens hoe de berm is beschadigd… En volgens mij zitten er nu scheuren in het wegdek van het fietspad. Daarmee kunnen we naar de gemeente gaan. Dat kost hem serieus geld. Wat wil je?” Cora ...

... dacht even na.

“We sturen een mail naar zijn bedrijf met een paar opnamen uit het filmpje. Als ze het hele filmpje willen, kunnen ze dat krijgen via Wetransfer. Eens kijken hoe ze reageren. En een mail naar de gemeente over dat fietspad.” “Je hebt kans dat hem dat z’n baan kost hé? Wil je dat?” Ze keek me aan. “Rick, het zal me een rotzorg zijn. Iemand die me bedreigd en met ‘trutje’ aanspreekt is nog niet van me af. De reden waarom ik op judo ben gegaan is dat een of ander jochie op de basisschool met z’n poten niet van me af kon blijven. Toen ben ik op judo gegaan en een jaar later heb ik ‘m een sloot in gegooid. En telkens wanneer hij eruit wilde komen, smeet ik ‘m er weer in. Mijn vriendinnen en de onderwijzer hebben me op een gegeven moment tegen moeten houden, anders was ik ermee doorgegaan tot hij verzopen was. Vrijwel elke week zat hij me te zieken, te pesten en te betasten. Dát is de reden waarom ik op judo ben gegaan. En ik heb het daarna nog maar twee keer serieus nodig gehad: één keer vorig jaar en nu net. Cora Amelink houdt er niet van dat men zonder toestemming aan haar zit en dat zullen ze weten ook.”

Ik knikte. “Dat heb ik gezien. Ik bel zijn bedrijf wel. Lekker makkelijk: het telefoonnummer staat op de truck… Hoe stom kun je zijn om met de wagen van je bedrijf zoiets te doen?” Ik toetste het nummer in.

“Wagenmakers Transport, goedemiddag.”

Een vriendelijke damesstem.

“Goedemiddag mevrouw. U spreekt met Rick Anderson. Ik wil een klacht indienen over ...