In zijn handen 10 - Sex Verhalen

In zijn handen 10

... mogelijk gevaar is. In Lisa’s tas heeft Mirjam een klein zendertje gevonden, waarmee ze te traceren was. Gelukkig kwam ze daar achter voor ze Lisa’s spullen kwam brengen. Geïrriteerd kijk ik op als ik een of ander romantisch gezanik hoor. Een acteur zegt hoeveel hij wel niet van zijn vrouwelijke tegenspeelster houdt en dat hij niet zonder haar kan leven. Flauwekul. Ik snap niet dat Lisa hiernaar kan kijken.

Een inkomende video-oproep trekt mijn aandacht. Tot mijn grote ergernis zie ik dat het Frank is. Geweldig, net waar ik op zat te wachten. Not! Ik doe mijn oortjes in zodat Lisa hem niet kan horen en beantwoordt de oproep. “Wat heb je?” vraag ik bot. “Ik heb goed nieuws en slecht nieuws,” zegt hij zonder woorden te verspillen aan beleefdheden. “Het goede nieuws is dat ik de computer van Jos heb kunnen hacken.” Ik rol met mijn ogen. Duurde het echt zo lang tot hij toegang kreeg? Dat betwijfel ik. “Ga verder.” Frank kijkt me boos aan via het scherm. “Het slechte nieuws is dat iemand Jos een mail stuurde met een geluidsopname van jullie erin. Als de politie die ontvangt ben je de lul. Degene die het verstuurde heb ik niet kunnen traceren of hacken, dus ik weet niet of er een aangifte is gedaan.” Waar heeft hij het in godsnaam over? Welke opname? Ik geef toe dat het niet bepaald professioneel was met Lisa naar bed te gaan, maar strafbaar is het niet. “Ik zal het je toesturen,” zegt Frank voor ik kan reageren. Ik zie hem zijn mobiel pakken. “Ik zet je even op mute,” ...

... antwoord ik. Zonder zijn reactie af te wachten zet ik zijn geluid uit zodat ik de geluidsopname kan beluisteren die hij me toestuurt.

De grond lijkt onder mijn voeten weg te zakken. Geen wonder dat haar vader me van de zaak wilde hebben! Degene die de afluisterapparatuur heeft geplaatst heeft de opnamen aangepast. Ik moet toegeven dat het verdomd goed is gedaan. Het klinkt alsof ik haar dwong seks te hebben met me, alsof ik haar bijna verkrachtte. Verdomme! De opname is goed bewerkt, je hoort niet dat het vervalst is. Verdomme, dit gaat een hoop ellende brengen! Ik zet het geluid van Frank weer aan, al weet ik even niets te zeggen. Ik staar naar het scherm. Het liefst zou ik de tafel, waaraan ik zit te werken, door de kamer schoppen en de hele wereld vervloeken. Toch weet ik me te beheersen, ik wil Lisa niet overstuur maken. Frank kijkt me wantrouwig aan via het scherm. “Het is een grote puinhoop, Michael. Ik weet dat hiermee is gerommeld, maar als er aangifte wordt gedaan kan ik niks voor je doen. Ik heb geen bewijs dat dit is aangepast.” “Blijf zoeken,” antwoord ik. “Er klopt inderdaad geen zak van. Probeer het origineel te vinden, dan hebben we in ieder geval bewijs.” Frank lacht sarcastisch. “Dat heb ik gedaan, Michael. Dagenlang. Er is verder niks. Degene die het naar Jos heeft gestuurd is waarschijnlijk ook een hacker. Ik kom er niet in.” Ik wrijf in mijn ogen en zucht. “Dank je, Frank. Blijf zoeken en hou me op de hoogte. Weet Mirjam het al?” “Natuurlijk weet ze het al,” ...