Mini - 175 - Sex Verhalen

Mini - 175

... elkaar aan en lachten. “2150 meter, Kees… We zouden ons kapot moeten schamen.” Ik schudde mijn hoofd. “Niks ervan

Jolien

. Met deze ondergrond is 2150 meter best wel een prestatie. Tenminste… Ik weet niet hoe jij liep, maar ik liep constant alsof ik al aan het uitglijden was. Alle beenspieren gespannen, en dat loopt niet echt fijn. Ik ben behoorlijk verzuurd.”

Joline trok een meewarig gezicht. “Nog even en ik haal een rollator voor je, ouwe sok. Hé, niet doen!” Ik kneep ik een bil. “Ik hoorde net een stukje Strauss-muziek, geloof ik…” Ze pakte mijn hand. “Kom. Mee jij. Lekker warm in bad met z’n tweetjes.” We liepen rustig terug. “Jammer dat An en Henry vanmiddag komen, schat.” Ik keek haar aan. “Hoezo?” Haar ogen lachten. “We kunnen niet naar Arnhem. Tosti’s eten op de Korenmarkt en mooie kleren scoren. Oh ja, en boeken.”

Ik zuchtte demonstratief. “Gelukkig maar.Want vandaag is er volgens mij geen 500 euro vanuit Malden naar overgemaakt. December en Januari zijn toch al dure maanden…” Ik kreeg een stomp en naast me klonk bits: “Klets niet, Kees Jonkman. Elke maand wordt er meer dan 6000 euro op onze salarisrekeningen gestort. En daarvan gaat 3000 euro rechtstreeks naar de hypotheekverstrekker, 500 euro richting ons spaarpotje voor de auto’s, 400 naar de ziektekostenverzekering, 1000 euro voor de dagelijkse boodschappen, gas, elektra en water en een stukje gemeentelijke belastingen en dus houden we elke maand zo’n 1100 euro vrij te besteden over. Daar kan ik ...

... prima kleding van shoppen hoor…”

Ik stak een vinger op. “Hoho mevrouw. U vergeet één uiterst belangrijke kostenpost. En die is, sinds dat wij een relatie hebben met forse sprongen gestegen: panty’s. Héél belangrijk.” “Die vallen onder de dagelijkse boodschappen, vriendje. Ook voor mij bijna een eerste levensbehoefte. Niet alleen omdat ik liever met panty’s loop dan zonder, maar ook omdat mijn vriendje dat ook wel lekker vindt. En dat laat hij regelmatig blijken…”

Ze keek ondeugend. “Ik heb het inderdaad eens bijgehouden Kees. Ik geloof in September. Toen heb ik, of moet ik zeggen: wij?... in totaal 23 panty’s versleten. En toen ik nog in Ter Aar woonde waren er dat hooguit 10 per maand, terwijl ik toen minimaal 5 dagen in de week in een panty moest lopen. Dresscode van de receptioniste en zo…” Ze knipoogde terwijl we het portiek van de flat binnen liepen. “Hoe dan ook: je hoeft niet bang te zijn dat we vandaag kleding gaan shoppen.” “Da’s wel een opluchting, hoor. Ik zal straks overduidelijk mijn dankbaarheid aan Henry en…”

Verder kwam ik niet. “Je láát ’t Kees! Onze belevenissen van ons eerste weekend hier worden niet, ik herhaal: niét, aan Henry of Angelique doorverteld!” Ik knipoogde. “Natuurlijk niet. Ik zat je een beetje te sarren.” Een brommetje volgde. “Waarom geloof ik jou soms niet helemaal?” Lachend liepen we het appartement in. “Zo. Warm water in het bad… Lekker even ontspannen.” Joline zette de kraan alvast aan en ik schonk een glas sap in wat we aan de bar ...