Mini - 175 - Sex Verhalen

Mini - 175

... maat 44… Over mijn lijk!”

“Nou, dat lijkt me onwaarschijnlijk, geliefde direct leidinggevende” zei Fred droogjes. “Als je dood bent, val je vrij snel af. Maar of iemand je dan nog in een bruidsjurk wil hijsen… Ik vraag het me af.”

Joline draaide zich naar hem om. “Jij ook nog wat te zeiken, meneer van Laar?” “Nee, dat heeft hij thuis al gedaan, Joline.” Wilma lachte. “Zo’n bruidsjurk maat 44 zal je echt beeldig staan, Jo.” Henry deed ook een duit in het zakje, en Joline was daar duidelijk niet van gediend. Ze draaide zich naar hem om en snauwde: “Jij gaat dat echt nooit van z’n langzaldie leven aanschouwen, meneer Claassen! Mijn bruidsjurk is maat 38 met extra lengte! Begrepen? Laat ik de woorden ‘maat 44’ in combinatie met de naam Joline nóóit meer horen!”

Henry keek haar met een uitgestreken gezicht aan. “Ik wilde je alleen maar een complimentje geven hoor… Jou staat alles goed, zelfs een bruidsjurk in maat 44, mevrouw Joline Boogers-bijna Jonkman.” “Dekking zoeken Henry. Ze gaat zo meteen met volle bloempotten gooien.”

Joline zuchtte. “Waar blijven die oliebollen? Ik zit hier op een houtje te bijten, verdorie!” Wilma lachte en pakte de tas uit. Er kwamen twee grote papieren zakken uit; eentje met oliebollen, de ander met appelflappen. Ik zette de oven aan en vijf minuten later waren ze warm en zaten we te smullen. “Deze zijn nog lekkerder dan die van de oliebollenkraam hier in het dorp, Wilma.” Die wees op Fred. “Zijn verdienste. Hij is chef oliebol.” ...

... “

Joline bitste: “Ja, daar heeft hij wel het figuur voor.”

Fred greep haar in haar nek. “Jo, de rest van dit gezelschap zat je net af te zeiken. Ik niet. Ik ben, zoals gebruikelijk je meest loyale medewerker, die bijna de grond kust waar je over hebt gelopen. Wil je dus niet je frustratie, maatje 44, op mij projecteren? Dank je wel.” Ze giebelde. “Dit is de eerste keer dat je mij ‘Jo’ noemt, Fred. Klinkt best goed.” “Ik zal het niet in Gorinchem doen. Daar zal ik je netjes met twee woorden aanspreken.

Jojo

.”

We schoten in de lach en Joline keek zoekend naar hulp rond. Angelique viel haar bij. “Als je dat doet, grote lummel, ga je met mij het dak op. En dan ga je wat beleven! Mijn liefste vriendin een beetje voor gek zetten…” Ik stond op en deed de balkondeur open. “Nou An, leef je uit. Dit is een dak. Als jij Fred ‘iets wil laten beleven’: ga je gang, maar ik hoop dat je het niet erg vindt als wij het geheel gaan aanschouwen met deze deur dicht.”

“Kees! Sluit die deur, gek! Ik zit hier in een dun jurkje en jij gooit de boel open terwijl het buiten vriest… Ben je belazerd!” “Had je maar een trouwjurk maatje 44 aan moeten trekken, schatje…Die zijn best warm.”

Een oliebol suisde mijn kant uit en vloog door de open deur naar buiten. “Ja, dank je wel. Lief van je. Maar op die van mij prefereer ik poedersuiker. Dat miste ik een beetje, vandaar dat ik 'm niet ving.” Ik deed de balkondeur dicht. Er klonk een bits "Arrogante lul", als antwoord, gevolgd door: “En nou geen ...