De Metamorfose - 2 - Sex Verhalen

De Metamorfose - 2

... staan we op het punt om met het hele gezin het geilste avontuur van ons leven te beleven. Maar… krijg ik Monique zover om zich, net als wij, over te geven aan pure lust en perverse verlangens?

Monique ruikt onraad…

Het lijkt alsof Jessie mijn innerlijke worsteling aanvoelt. Terwijl Tygo nog vrolijk om Monique heen danst, kijkt Jessie me indringend aan.’Doe het!... het is drie tegen één! Ga er op af!’ lijkt ze me te willen zeggen. Ik aarzel… ik weet dat ik iets moet proberen…. maar wat?

Als geprogrammeerd loop ik naar Monique en spreid uitnodigend mijn armen. Tygo doet direct een stap opzij…. nou gaat het gebeuren lijkt hij te denken… “Kom hier mooi lief schatje van me, wat zie je er schitterend uit in je nieuwe jurk.” Ik gruw direct van mijn eigen stem. Die klinkt onnatuurlijk, hijgerig en hees. De geilheid is op mijn stembanden geslagen. Maar als ik mezelf in de reflectie van het raam zie, schrik ik pas echt. Die geile grijns op mijn tronie is afschrikwekkend! Die zal Monique vast ook wel zien.

Het lukt me niet om mijn gezicht in de plooi te krijgen, zo geil ben ik. Maar ik ben niet de enige…. ook Tygo en Jessie kijken glazig uit hun ogen en hebben dezelfde vreemde grijns op hun gezicht. Ze grinniken verwachtingsvol… nog even en onze schitterende prooi ligt wijdbeens voor ze klaar, dát is wat ze denken.

De broeierige, gespannen sfeer dringt nu ook tot Monique door. Wantrouwig kijkt ze ons aan. “Wat kijken jullie raar.” zegt ze lacherig. Ik sta nu vlak voor ...

... haar met gespreide armen, maar ze is duidelijk niet van plan om zich in mijn armen te storten. Nee, ze legt moederlijk een vlakke hand op mijn voorhoofd en kijkt me bezorgd aan, “Je gloeit helemaal!... heb je koorts?”

De kinderen proestten het uit, maar die zijn direct na mij aan de beurt. Vakkundig inspecteert ze ook Jessie en daarna Tygo. Dan slaat ze haar handen in de zij en kijkt ons onderzoekend aan. “Wat is er hier in godsnaam aan de hand? Jullie zien er uit alsof jullie net een marathon hebben gelopen.” Zenuwachtig proberen Tygo en Jessie hun lachen in te houden. Het lukt maar half. “Wat is daar zo grappig aan?... ik zie het niet.” Snel druk ik Monique tegen mijn borst voor ze verder kan gaan met haar ‘onderzoek’.

“Dat komt allemaal door je nieuwe jurkje liefje, daar worden we alledrie een beetje opgewonden van, hij is ook erg kort.” Ik probeer een geforceerd lachje, maar Monique lacht niet meer mee. “Praat alsjeblieft niet zo eng Rutger!” Geërgerd duwt ze me van haar weg. Dan valt haar oog op het jurkje van Jessie. “Wat is er in godsnaam met je nieuwe jurkje gebeurd?” klinkt het verontwaardigd... “Je ziet er uit alsof je door een tram bent overreden!” Ze strijkt over de gekreukelde stof “Jakkie!!! je zweet helemaal! “ Verbaasd steekt Monique een natte hand omhoog. Jessie ontwijkt Monique’s priemende blik. “Ik mag toch hopen dat het zweet is... Jessie??” Er volgt geen antwoord.

“Wie gaat mij vertellen wat er hier aan de hand is?” Als kleine kinderen staren we ...