De Gezusters Santegoed... - 25 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 25

... rood. We reden naar de Maas, en keken samen naar de zonsondergang en bedreven daar de liefde.’

Mijn moeder zucht eens diep. ‘Ik kan het me nog steeds herinneren. Die wagen stonk naar de benzine, maar dat kon ons niet interesseren. Wat ons wel kon interesseren, is dat er plaats genoeg was op de achterbank!’

Ik lach. ‘Dus ik ben verwekt met benzinedampen om je heen. En dan vind jij het gek, dat ik autogek ben!’

Mijn moeder lacht. ‘Het zou zomaar kunnen, John. Daar had ik nog niet eens aan gedacht.’

We brengen haar dan weer naar huis en rijden vervolgens zelf ook terug naar huis. We zetten Melissa en Daan bij hun thuis af, ze wonen nu op loopafstand van ons vandaan. Ze waren ook te voet gekomen. En niet veel later parkeren we de wagen in de loods. Chantal zet de motor af en zegt: ‘Lekker veilig hier in de loods. Nu kunnen er geen dieven meer aan komen!’

Ik laat Joey dan uitstappen, maar houd Chantal even tegen.

‘Chantal, er is vanmiddag iets gebeurd, maar ik wilde je het nog niet eerder vertellen, omdat je zo blij was met je nieuwe auto.’

Chantal ziet me serieus kijken en zegt: ‘Wat is er? Je kijkt zo serieus.’

‘Dat ben ik ook. Ik kreeg vanmiddag een telefoontje van Kurt. Het schijnt, dat toch niet de hele bende is opgepakt, en nu duikt hij even onder. Ik weet waar hij is, hij is nu in Kampen.’

‘In Kampen?’

Ik knik. ‘Maar dat is niet alles. Er stond vanmiddag een man aan de intercom. Hij wilde me een lulverhaaltje ophangen, maar daar trapte ik ...

... niet in. Ik heb toen op de bewakingscamera’s de beelden terug gekeken, en daar zag ik, dat er nog twee mannen bij hem waren, die om het terrein hebben gelopen.’

Chantal kijkt me geschokt aan. ‘En toen?’

‘Ze zijn weer gegaan, maar ik heb meteen contact opgenomen met de politie. Ik heb ze toen meteen de bewakingsbeelden op een USB-stick gezet en dat heb ik ze gebracht. Toen ik daarvan terugkwam, zag ik de wagen weer, die ik ook op de beelden gezien had. Opeens haalden ze me met een noodgang in, maar het geluk was niet met hun, of in ieder geval met mij. Er kwam juist een politiewagen aan, en ze sloegen toen op de vlucht. Maar dat liep voor hun niet goed af, ze kregen een ongeluk en werden toen afgevoerd door de politie.’

Chantal is best geschrokken. ‘Dus je denkt, dat ze achtervolgt hebben?’

‘Dat weet ik niet, maar het was allemaal geen zuivere koffie. Ik heb nog niets terug gehoord van de politie.’

‘Misschien moet je morgen nog maar eens bellen.’

‘Ik denk niet, dat ze me veel zullen vertellen. Maar ik wilde, dat je er wel van op de hoogte was. Het kan jou immers ook overkomen.’

Ze trekt een kleine glimlach. ‘Dan ben ik toch wel blij, dat jij zo’n veilig huis hebt, John. Zelfs nu ik dit weet, zal ik er niet minder om slapen.’

Ik geef haar een zoen, en dan lopen we ook naar binnen.

We gaan dan vroeg slapen. Chantal valt inderdaad snel in slaap, maar ik kan weer moeilijk slaap vatten. Bij het minste geluid schrik ik weer wakker. En ook de volgende nacht ...