-
Meer Dan Collega’s?
Datum: 21-6-2022, Categorieën: Overspel Auteur: Izzie, Bron: Opwindend
... hoe het met je gaat. We hebben nog altijd contact, maar dan heel anders, gewoon leuk, zonder spanning. We werken beiden ergens anders. En appen gezellig over van alles. En dan kan ik me toch niet inhouden, gewoon omdat het al zo lang knaagt… en stel ik je de vraag. De vraag wat ik voor jou betekende toen 8 jaar geleden… hoe dat voor jou was, die avond dat je zei ‘ik kan het niet’… en wat dan maakte dat je het wel kon met die andere dames. Of mij dat niet ook net zo goed een scharrel maakte, terwijl het voor mij toch echt veel bijzonderder was dan dat. En toen was het even stil… Na wat aarzelingen kwam je echter wel over de brug. Met een nogal verrassende reactie… Sorry, zeg je. Sorry dat dit het gevoel is dat je aan ons hebt overgehouden. Dat spijt me echt heel erg. Maar ik moest het echt stoppen. Ik zei je toch steeds: ga me niet te leuk vinden, wordt niet verliefd… maar met die zoen, man man wat ging ik de mist in met mijn eigen woorden. Wat vond ik je leuk, wat voelde ik veel voor je, wat wilde ik meer met je en wat wilde ik dat graag… Het was niet dat ik vertrok omdat je niet genoeg initiatief nam, het is niet dat ik niet enorm veel spijt heb gehad dat ik vluchtte… het was gewoon too much en ik wist me even geen raad meer. Maar wat heb ik nog veel gedacht aan je, aan hoe het was geweest met je… En nee Izzie, je was niet zo’n scharrel… zo’n vlucht vanuit spanning. Zij waren er om jou uit mijn hoofd te krijgen… omdat het niet kon, niet mocht… maar ik ...
... jou zo graag wilde. Dus sorry… met name voor het gevoel waarmee ik jou heb achtergelaten. Dat is t laatste wat ik heb gewild… Perplex staarde ik naar mijn scherm… Want dit was het laatste wat ik had verwacht… En nu zijn we 2 weken verder… rare weken, waar mijn gevoel voor jou weer is veranderd. Waarin ik steeds aan je moet denken. Waarin kk nieuwsgierig blijf naar hoe het zou zijn geweest met je… en waarin is gebleken dat jij dat ook hebt… En dus ben ik nu onderweg. En giert de spanning door mijn lijf. Maar er moet iets… met deze unfinished business… Ik kom aan bij het hotel… en zoek de kamer die je me door hebt gegeven. Doe ik hier wel goed aan? Ja.. het moet… en ik klop zachtjes op de deur. Jij doet open en even kijken we elkaar aan… intens. Alle herinneringen komen weer terug… Je laat me door de deur, met even weinig ruimte als in die deuropening bij mij thuis… en ik stop ook midden in de doorgang en onze lippen vinden elkaar. Het voelt meteen weer vertrouwd, fout, spannend en geil. Je lippen, je tong, je handen over mijn lichaam… Je neemt me mee naar binnen en we belanden op het bed… Deze keer ga ik niet vluchten Izzie… dat je dat maar vast weet… Een voor een verdwijnen alle kledingstukken… terwijl we heil blijven zoenen… Dan kreun je in mijn oor… lieverd, dadelijk ga ik je laten zien en voelen wat je allemaal waard bent voor mij.. Maar ik houd het niet meer nu… ik moet de enorme spanning kwijt die in me zit… dus eerst gaan we ...