Een Beeldschone Huisgenote... - 17 - Sex Verhalen

Een Beeldschone Huisgenote... - 17

... sorry, ik was even aan het nadenken.’’

‘’Kunnen we ergens mee helpen?’’ vroeg Arno beleefd. Jeffrey, Leo en Chantal keken mij aan.

Mmm, misschien had ik hun mening wel nodig.

Ik vertelde ze wat ik van plan was. Maar ze schrokken ook hevig toen ik de prijs noemde.

‘’Wat moet ik doen? Ik wil dit zo graag, maar het is verdomd veel geld.’’

Chantal zei dan. ‘’Wat als je de kosten deelt met je vrienden en familie?’’

‘’Nee dat wil ik niet. Ik wil haar een speciaal cadeau geven, alleen van mij. Geen gezamenlijk cadeau’’ reageerde ik direct

Chantal knikte langzaam nadenkend.

Jeffrey zei ‘’Hoeveel is volgens jou Mandy waard?’’

Ik stootte een lach uit die eigenlijk meer op een blaf leek. ‘’Onbetaalbaar! Geen twijfel aan’’

‘’Nou dan, dan is het toch niet moeilijk? Maar geloof me, als Mandy dit echt geweldig vind, dan is dit het echt meer dan waard’’ zei Jeffrey.

Ik stond op. ‘’Je hebt helemaal gelijk! Ik ga het gewoon doen!’’ zei ik vastberaden. Mijn collega’s lachten. Ik liep met grote passen terug naar het kantoor van Jan. Opnieuw liet Jan mij binnen.

‘’Ik doe het!’’ brulde ik bijna.

Jan keek een beetje verschrikt op. ‘’Weet je het zeker?’’

‘’Yep, geef mij je bankrekening nummer. Dan maak ik het geld wel over.

Jan knikte en gaf mij het cadeau en het nummer van zijn bankrekening.

Terug in mijn kantoor borg ik het cadeau op in de la en keek grijnzend naar mijn collega’s.

‘’Bedankt voor jullie mening.’’ Ze staken hun duim op.

Plots ...

... kreeg ik weer een fantastisch idee. O, dit zou Mandy absoluut nog leuker vinden! Razendsnel startte ik internet op en surfte wat rond. Al snel vond ik het mailadres dat ik nodig had. Daarna maakte ik vlug een mooi bericht en dan klikte ik op ‘verzenden’.

Ik grijnsde en wreef in mijn handen. Dit ging Mandy écht geweldig vinden. Nu hopen dat ik een antwoord terug kreeg…

Zaterdagmiddag hadden we een volleybalwedstrijd. Dit keer hadden we een pittige tegenstander, een team uit Houten. We stonden tweede, en we moesten tegen de derde. We moesten winnen om bij te eerste plaatsen te blijven.

De dames stonden in de kleedkamer. Ik wachtte netjes in de gang. Sara was zo aardig dat ze ook in de gang wachtte.

‘’Wat denk je?’’ vroeg Sara aan mij.

‘’Geen idee, ik ken de tegenstander niet, dus ik kan niet oordelen.’’

Ze knikte. ‘’De laatste weken waren ze op de dreef. Ze wonnen al vijf wedstrijden op rij. Dus ze zullen wel in vorm zijn.’’

‘’Ja zal best, maar dat zegt toch niets. Elke wedstrijd is anders.’’

Sara glimlachte. ‘’Altijd positief jij. Dat mag ik wel.’’ De dames waren aangekleed, dus we mochten binnenkomen. Sara deed een korte toespraak. Ze drukte hen nog eens op het hart dat het een heel belangrijke wedstrijd was, als we kampioen wilden worden. Anders werd het lastig, aangezien de achterstand vrij groot was. Iedereen knikte en we liepen het veld op. De dames gingen hun warming up doen. Ik keek wat rond.

Opeens hoorde ik mijn naam roepen.

Ik keek naar ...