Een Beeldschone Huisgenote... - 17 - Sex Verhalen

Een Beeldschone Huisgenote... - 17

... ook. Zij wil jou dolgraag ontmoeten.’’

Mandy glimlachte. ‘’Dat geloof ik graag.’’

‘’Zij is een schat van een mens, Mandy. Maar ondanks haar hoge leeftijd kan zij soms gek doen. Zij zegt altijd dat ze zich nog jong voelt.’’ Ik lachte erbij toen ik eraan dacht.

‘’Hoe oud is zij?’’

‘’Bijna achtentachtig jaar. Mijn moeder is het jongste kind en was eigenlijk een nakomeling. Mijn oma was tweeënveertig toen mijn moeder op aarde kwam.’’

‘’Ik kijk er nu al naar uit. En wie ga je nog meer uitnodigen?’’

Ik dacht even na. ‘’Mijn ouders… Jouw ouders misschien?’’

‘’Ja doen! Dat zullen ze wel leuk vinden.’’ zei Mandy enthousiast.

‘’Oké. En mijn vrienden, jouw vriendengroep…’’ Mandy onderbrak me direct, ‘’ONZE vriendengroep, liefje.’’ Ik glimlachte, dat vond ik fijn om te horen.

‘’Een paar van mijn collega’s. Dan vind ik het wel genoeg zo.’’ Ik telde even na. ‘’Dat is drieëntwintig personen. Jeetje, zoveel mensen heb ik nog nooit op mijn verjaardag gehad.’’

‘’Gezellig toch? Het past makkelijk in de woonkamer. En als we veel geluk hebben met het weer, kunnen we ook buiten zitten.’’

Ik lachte hardop. ‘’Vergeet dat maar! Al mijn verjaardagen was het altijd slecht weer. Echt waar. Altijd regen. Het is gewoon een vloek.’’ ‘’Misschien kan ik je vloek verbreken.’’

‘’Wie weet. Je bent toch al mijn zonnetje’’ lachte ik. Zij knipoogde.

Mandy ging zich klaarmaken, ik ruimde de rommel op. Dan was het tijd dat Mandy naar school ging. Mandy sloeg haar armen om ...

... mijn nek en keek mij met haar allerliefste blik aan. ‘’Ik wens je een fijne werkdag vandaag. En ik hou van je.’’ Ze kuste me lang.

‘’En jij veel sterkte met het kruisverhoor.’’ Mandy lachte liefjes. ‘’En ik hou zielsveel van je, ik zie je vanavond weer!’’ Het kostte ons de nodige moeite om elkaar los te maken.

Uiteindelijk verdween Mandy, ik bleef achter. Ik had nog een kwartier voordat ik weg ging. Ik was in een opperbest humeur. Vrolijk huppelde ik naar mijn kamer, pakte de laatste spullen in en trok mijn jas aan. Buiten huppelde ik nog altijd richting de bushalte. Ik kwam de oude vrouw tegen en begroette haar hartelijk. ‘’Een hele goedemorgen, mevrouw!’’ Zij glimlachte. ‘Goedemorgen, u bent erg vrolijk, meneer. Wat bijzonders gebeurd?’’ Ik knikte alleen glimlachend. Zij moest eens weten dacht ik bij mezelf.

Bij mijn werk aangekomen stapte ik binnen en snoof even stevig. Wat had ik het hier toch gemist. Leo stond al te wachten en zag mij genieten. Hij begroette mij hartelijk. ‘’Zo, welkom terug! Je hebt er in ieder geval zin in!’’ Hij klopte op mijn schouder.

‘’Reken maar! Het is alweer zo lang geleden! En tijd vliegt!’’

Leo knikte. ‘’Kom, halen we effe lekker een bakkie.’’ We liepen naar de koffieautomaat.

Daar was het best wel druk. De mensen van de andere firma stonden er zogenaamd te kletsen. Maar ik vermoedde dat ze stiekem op mij stonden te wachten. En dat bleek ook zo te zijn. Toen de een vrouw mij voorzichtig aansprak, was het opeens stil in de hal. ...