Vrijheid Blijheid - 3 - Sex Verhalen

Vrijheid Blijheid - 3

... Nu had ik haar de afgelopen dagen al wel een paar eer in haar nachtkleding gezien, en zo erg was dat niet. Ze sliep niet in lingerie, of zo. Toch vond ik het wel spannend. Alleen een hemdje en een kort broekje. Een bh droeg ze dan niet. Zij leek dat minder spannend te vinden. Maar ik was dan ook maar een jongen.

'Nog wakker?' vroeg ze naar het overduidelijke. 'Wat zing je?' vroeg ze daarna.

'Oh, niks hoor.' zei ik snel. Ik luisterde niet naar de gangbare muziek waar mijn leeftijdsgenoten naar luisterden. Ik was ooit een cd tegengekomen met vijfhonderd nummers uit - wat ik toen dacht - de jaren zeventig, die je zou kunnen indelen onder de 'classic rock'. Dat vond ik, een knul van twintig, toen leuke muziek. Van de Allman Brothers tot ZZ Top, zal ik maar zeggen. Maar er stonden ook veel nummers van Te Beatles en The Stones op etc. Veruit het meeste was in mijn opzicht geen echte Rock. En juist die nummers begon ik ook steeds leuker te vinden. Van die nummers waar je dan eigenlijk eerder voor schaamde. Nummers van Styx, bijvoorbeeld... Muziek was bij mij altijd heel relevant, ook al was het oud. 'Come Sail Away' was iets wat ik graag hoorde, aangezien ik mezelf zag als op de vlucht voor het leven. Ik gaf er dan gewoon een eigen interpretatie aan. Je kent het vast wel. Of niet. Ook goed. Het was in ieder geval niet iets wat ik openlijk zou delen met Geraldine. Toch was het zij die bij me op bed kom en vroeg om een oortje. Ik hoorde nog aan haar stem dat ze gehuild had en ...

... haar mooie, bruine ogen waren nog een beetje rood rond de randen. Zelf luisterde ze graag naar John Mayer en Train. Muziek die ik minder makkelijk kon waarderen. Maar net als haar vader, luisterde ze ook graag naar Bob Dylan en The Beatles. Dus zette ik dat maar op. Ook ik vond dat leuk, maar tot een betere band met mijn stiefvader of stiefzus had het nog niet geleid. Daar kwam u toch een beetje verandering in. 'Norwegian Wood' was ook zo'n nummer wat bij mij nogal tot de verbeelding kon spreken. En dat gold ook voor haar. Dat zei ze me. Ik zei niks. Ik luisterde alleen even naar haar. Ik had toch al te veel gezegd. Ik zag dat ze het moeilijk had met de breuk, en als snel vertelde ze dat het er misschien ook wel aan zat te komen. Ik was die laatste druppel. Maar zo zag Geraldine het niet. Mij viel weinig te verwijten Rachel wist niet eens dat ik hun gezien had. Dat moest er nog eens bijkomen. Maar dit was wel goed voor ons, dat ze hier zat. Ze had het toch wel aardig gevonden dat ik nog even aan haar had gedacht. Ik zei haar maar niet dat ik continu aan haar dacht. Elke liedje kon nu op haar slaan. In positieve zin, natuurlijk.

-

'Maar vertel eens. Ik dacht dat je gestopt was met school, maar pap zegt dat je toch vakantie hebt. Wat is er eigenlijk gebeurd. En ga je nog terug? Misschien wel beter. Ze maken zich ook echt zorgen.' begon ze toen opeens. Ik had eigenlijk niet echt zin om het haar uit te leggen. Dat kwam omdat ik me vooral heel dom voelde over alles wat er was ...