Martina - 6 - Sex Verhalen

Martina - 6

... naar het bed en trok haar op zich. Haar naakte lichaam op de zijne. Zijn handen streelden haar rug. Ze voelde hoe hij haar kont betastte. En ze genoot. Zijn pik tussen hen in was gegroeid. Het idee dat ze door hem genomen ging worden, het idee dat hij in haar ging komen, maakte dat haar kutje vanzelf vochtig werd. Gulzig drukte zij haar lippen op de zijne. Hun tongen speelden met elkaar. Uitgebreid kusten ze elkaar. Zijn pik werd harder, haar kutje natter. O, ze verlangde zo naar hem.

Martina ging rechtop zitten en schoof zijn pik in haar. Langzaam liet ze zich op hem zakken. Ze keek hem aan. Hun ogen vonden elkaar weer in het speciale contact dat alleen zij hebben. Op en neer bewoog ze zich terwijl hun ogen elkaar niet loslieten. Vito bewoog zich niet. Martina bepaalde. Wel ondersteunde hij haar billen als ze omhoog ging.

Plotseling maakte hij aanstalte zich op te richten. Martina bracht haar benen achter zijn rug. Zo zat ze op zijn schoot. Haar armen om zijn nek. Haar benen om zijn rug. Hij was helemaal in haar. Dieper kon niet.

Vito nam haar gezicht in zijn handen en zei zachtjes: “Martina Poncini, ik hou van je!”

Diepe warmte vulde haar. Haar hart opende zich voor hem. Ze voelde zijn liefde tot in het diepst van haar vezels. “O Vito, lieve, lieve Vito..ik hou ook van jou.” Ze overlaadde zijn gezicht met kusjes.

Hij lachte. Een lach van blijdschap, een lach van geluk. “Je houdt van me, “O Vito, ik hou ook zoveel van jou," herhaalde ze Even was Martina zich ...

... niet bewust van zijn pik die in haar zat. Gevoelens tuimelden door elkaar heen. Haar hart klopte als een bezetene.

Ik hou van je, Martina Poncini, ik hou van je. Zijn woorden echoden in haar hoofd.

Vito duwde haar op haar rug. Hij bleef in haar. Martina legde haar benen over zijn heupen en knelde met alle macht. Ze wilde hem nooit meer loslaten. Hij was van haar en zij van hem. Voor altijd! Die nacht neukten ze niet, maar bedreven de liefde. Haar hart bloeide. Het was volmaakt.

Geen moment was Martina met haar gedachten bij Anton. Haar leven bestond nu alleen uit Vito. In elkaars armen vielen ze pas tegen de ochtend in slaap.

De paar dagen die volgden waren voor Martina de gelukkigste dagen van haar leven. Ze had alleen oog voor hem. Haar Vito Poncini. En Vito gaf haar al zijn liefde. Ze vrijden wanneer ze maar konden. Haar al geopende hart, bloeide meer en meer.

Ze konden elkaar nauwelijks loslaten. De mensen die in het hotel werkten zagen hoe gelukkig dit stel was. Veel te snel waren de dagen om.

Toen Martina op de laatste dag ’s ochtends wakker werd, zag ze Vito naast zich liggend haar aankijken. Ze keek naar hem en nieuwe liefde vulde haar hart.

Hun ogen hielden elkaar vast. Ooit was het zo begonnen. Ogen zeggen zoveel. Ze las in zijn ogen wat hem bezig hield en zei zachtjes: “We moeten straks naar huis, hè.”

“Ja, liefste Martina.”

En daarmee diende de realiteit zich aan.

Martina dacht aan zijn huis met dat heerlijke zwembad. Ze zag zichzelf ...