-
Lissa, Linde En... - 2
Datum: 22-5-2022, Categorieën: Groep Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... in een relatie zat die serieuze vormen begon aan te nemen, ik alleen maar aan andere meisjes kon denken, en dat al van begin af aan. Ik was niet gelukkig. Niet op m’n werk en ook niet thuis. - Ik woonde samen, het huis op mijn naam, toen ik weer van baan wisselde. Nu kwam ik in een slijterij te werken en liet ik Lissa achter waar ik nog wel contact mee onderhield. Ondertussen wist ik van de problemen van Louise en kon daar over meepraten. Ik was ondertussen ook al een paar keer naar een psycholoog gestuurd en had een soort psychose ervaren. Ik schoof dat maar af op m’n werk en op de lastige thuissituatie waarin ik was opgegroeid, met ziekte in de familie. Maar ik had altijd het idee dat ik ongelukkig was omdat ik niet het leven leidde wat ik wilde leven. Ik was bij de verkeerde en had nu ‘weer’ iemand beter ontdekt. Dat frustreerde gewoon enorm, maar ik had de ballen niet om eerlijk te zijn in m’n relatie. Toen nog niet. - Het ongeluk hield aan, ook al was m’n nieuwe baan een stuk leuker. Vandaag de dag ben ik nog steeds slijter en had ik zelfs een eigen filiaal. Ik had dan ook dit weekendje voor de drank gezorgd, niet dat er zoveel werd gedronken. We waren immers waren normale, keurige mensen. - Ik appte Lissa toen zo nu en dan en had het dan over een vriend van mij die depressief was en dacht aan een voortijdige levensbeëindiging. Erg dramatisch allemaal, dat weet ik ook wel. Maar echt nuchter nadenken doe je dan niet meer. Dit was ongeveer anderhalf jaar ...
... geleden. Het duurde echter niet lang voordat Lissa doorhad dat het natuurlijk om mij ging, en niet om een ‘vriend’ van mij. De reden waarom ik haar überhaupt appte was dat zij psychologie had gestudeerd naast rechten. Zij kon me misschien wel helpen, dacht ik. Dat dacht ik niet echt. Ik wilde haar gewoon in m’n leven behouden. En dat zou ze doen ook. Meer dan ik of zij zich had kunnen voorstellen. - We spraken af. Mijn vriendin, Nicola, vond het niet fijn dat ik hulp zocht bij een jonger, knapper en leuker meisje dan dat zij was. Dit waren haar woorden. Ja, ik was ongelukkig met Nicola, maar dat hoefde zeker niet zo te zijn. Ik vond haar ongelofelijk aantrekkelijk en had ook zeker diepe gevoelens voor haar. Maar ik kon en mocht er gewoon niet zo veel mee. Ik was veel sensueler dan dat zij was, en daar schaamde ik me voor. Ik kon dat ei niet kwijt. En ik begreep het wel dat ze niet wilde dat ik afsprak met Lissa. Ze had me al eens betrapt met een glimlach op m’n gezicht omdat ik met Lissa zat te appen. En ondertussen had ik al acht jaar een relatie met deze Nicola. Een vrouw, die op haar uiterlijk, misschien wel te hoog gegrepen voor me was, maar me toch ongelukkig maakte, omdat ze een tikkeltje egocentrisch door het leven ging. En als ik één ding niet was – even afkloppen – dan was dat wel egocentrisch. Ik leefde voor een ander. Altijd al gedaan, en nu nog steeds. Maar leven voor iemand die je ‘te weinig’ teruggeeft, is geen leven. - Het was fijn om Lissa weer te ...