Het Omgekeerde Pygmalion... - 3 - Sex Verhalen

Het Omgekeerde Pygmalion... - 3

... achterste in de fik zetten.

Haar handen duwen me weer op mijn rug en ik voel haar nagels over mijn dijen strelen. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam zo gevoelig is geworden dat ik elk ogenblik in een wild orgasme kan uitbarsten. Haar dijbeen schuift tegen mijn natte kut en ze wrijft er langzaam tegen aan. Ik kreun en sluit mijn ogen om extra te genieten.

Als ze me met twee vingers begint te vingeren, weet ik dat de explosie niet ver weg is. Mijn spieren spannen zich en ik kom klaar in een wervelwind aan geile gevoelens.

Uitgeput lig ik achterover in het bed en kijk naar mijn schat die in haar nakie door de kamer loopt om haar piepende mobiel op te nemen. Ik zie dat ze verstrakt als ze een bericht leest en het apparaat vervolgens weer neer legt.

“Slecht nieuws?” vraag ik als ze weer op het bed komt zitten.

Ze schudt haar hoofd en doet een poging te glimlachen. Ik geef haar een kus en even liggen we te vrijen.

“Zullen we zo dadelijk wat gaan drinken?” zeg ik als we ons weer aangekleed hebben, “of wat gaan wandelen. De omgeving lijkt me prachtig.”

“Nee, ik ..eh..” zegt ze besluiteloos, “ik moet even een boodschap doen, ik ben zo weer terug.”

Als ze is verdwenen, probeer ik de alarmbellen die bij mij zijn afgegaan tot zwijgen te brengen. Ze is een boodschap doen, misschien is ze tandpasta vergeten of tampons. Maar ik blijf maar denken aan het berichtje op haar telefoon. Waarom wilde ze er niet over praten?

Nu ben ik een drama queen en in mijn hoofd ...

... tollen gelijk de meest onwaarschijnlijke scenario’s. Maar wat ten slotte overblijft is mijn grootste angst, ze heeft een ander..” Ik sta op en pak een boek uit mijn koffer. Maar de letters dansen voor mijn ogen en al snel leg ik het naast me. Een ander, hier? Zij heeft de B&B geboekt, hoe makkelijk is het dan niet om haar vriendin in de buurt te installeren.

Ik schud mijn hoofd. Niet Valerie. We staan op het punt om te trouwen. Maar de argwaan blijft als een veelkoppig monster opdoemen. Het duurt twee uur voor ze terug is en in die tijd ben ik duizenden doden gestorven.

“Waar zat je,” zeg ik bitser dan ik bedoel, “moest je terug naar Amsterdam voor die boodschap?”

Ze kleurt en doet een greep in haar tasje.

“Ik was mijn tandpasta vergeten,” zegt ze en gooit een tube op het bed, “ik kon maar geen drogist vinden in dat dorp.”

Ik probeer het smoesje te slikken en sta op van het bed.

“Gaan we nog wat drinken?”

We lopen naar buiten en komen na een korte wandeling in het dorp. Valerie zegt dat ze al een leuk tentje heeft gezien en even later drinken we witte wijn op een terras.

Als we tien minuten zitten, gaat weer haar telefoon. Een berichtje. Ze leest het en weer betrekt haar gezicht. Ik durf niet te vragen wie het is, bang dat ze me zal zien als een wantrouwige ouwe feeks.

Ik bestel twee nieuwe glazen wijn en zie Valerie nerveus op haar stoel heen en weer schuiven.

“Wat is er toch met je?”

“Niks! Waarom zou er iets zijn?”

Ik zwijg.

Na een half ...