Het Omgekeerde Pygmalion... - 3 - Sex Verhalen

Het Omgekeerde Pygmalion... - 3

... uur lopen we terug naar de B&B en het is duidelijk dat er iets aan de hand is. Valerie doet geen mond meer open en al mijn opmerkingen slaan dood op haar zwijgen.

Terug in onze kamers ga ik douchen en kruipt Valerie op het bed. Net als ik mijn haar sta te wassen, komt ze de badkamer binnen.

“Ik heb mijn zonnebril in dat café laten liggen, ik ben zo terug.”

Ik droog me af en kleed me snel weer aan. Mijn wantrouwen is nu aangegroeid tot een donderwolk die elk ogenblik kan uitbarsten. Ik loop naar beneden en tref de eigenaresse aan van de B&B.

“Uw vriendin is net opgehaald,” zegt ze behulpzaam, terwijl ik niets heb gevraagd.

“Opgehaald?”

“Een grote auto. Een groene SUV, zo’n grote. Ze reden in de richting van het dorp.”

Besluiteloos loop ik naar buiten en sla na enige aarzeling de weg naar het dorp in. Het is niet groot en ik kijk onwillekeurig naar alle geparkeerde auto's. Een grote groene SUV staat geparkeerd bij het café waar we net wijn dronken. Het kan toeval zijn, maar ik loop er toch heen. Ik aarzel bij de deur en loop dan om, waar grote ramen zijn. Ik kijk naar binnen.

De schok kan niet groter zijn. Ik voel me misselijk worden. Kokhalzend kijk ik nog eens. Valerie zit er, met...een man. Wat duizelig leun ik tegen de pui. Een man. Mijn godin, mijn engel met een man. Als ze met een vrouw had gezeten was ik ook geschokt geweest. Maar een man is een dreiging van een andere klasse. Met een vrouw kan ik de concurrentie aangaan, vechten voor mijn ...

... geliefde. Maar een man? Wat zou er zijn, was ze bekeerd of had ze al twijfels en was ze nu weer terug in het heterowereldje.

“Voelt u zich wel goed?”

Een echtpaar buigt zich bezorgd over me heen.

“Dank u,” stamel ik, “het gaat wel..”

Het echtpaar stapt naar binnen en ik volg ze als een zombie. Ik voel niets meer, hoor niets meer en heb het gevoel dat mijn lichaam is afgestorven. Valerie en haar man zitten bij het raam en praten met elkaar, ik zie haar hand op de zijne liggen.

Ik stap naar voren en Valerie ziet me meteen.

“Erica! Wat doe jij nu hier?”

Ik negeer de vraag en ga dichterbij hun tafeltje staan.

“Wie is dit?” vraag ik en wijs op de man die me met een openstaande mond aankijkt.

“Dit is Boudewijn, mijn broer...”

Mijn benen voelen plotseling aan als rubber en Boudewijn helpt me snel op een stoel.

“Je broer?”

“Ja, wat dacht jij dan?”

“Je geheime lover.” Ik voel gelijk hoe idioot dat klinkt.

“Doe niet zo raar,” zegt Valerie, “ik val toch niet op mannen.”

Ik vertel haar over mijn angsten, haar vreemde gedrag na de SMSjes en begin te huilen. Valerie streelt mijn gezicht en kust me.

“Achteraf gezien was het wel stom van me,” zegt ze, “ik dacht dat ik het wel kon regelen met Boudewijn, zonder jou te verontrusten.”

“Ik zag je alweer terug in de heterowereld,” zeg ik en ze lacht.

“Gekkie.”

“Maar waarom deed je zo geheimzinnig,” vraag ik, “mag ik niet weten dat je een broer hebt?”

“Natuurlijk mag je dat weten,” zegt Valerie, ...