Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 11 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 11

... met mijn hoofdkantoor in Wenen. Helikopters met een legereenheid staan startklaar. Ik geef jullie 5 minuten om jullie onbewapend over te geven. Vooropgesteld dat jullie niet de volgende 10 jaar in de gevangenis wensen door te brengen. Jullie kameraden zijn namelijk echte zangvogeltjes met betrekking tot jullie personalia.’ Opnieuw sta ik versteld door de autoriteit die alleen al uit de stem van Krista blijkt… Het blijft een paar minuten stil voordat de Walkietalkie opnieuw kraakt. “Bitte nicht das Heer… wir..” ‘Alsjeblieft niet het leger… Wij zijn bereidt ons over te geven. We hebben maar één eis…” “Keine forderung!” ‘Geen eisen, alleen vragen. Ik sta er persoonlijk borg voor dat jullie vragen en zorgen zullen worden gehoord.’ We horen hoe de man overlegd met zijn kameraden. “Wir geben auf!” Fransie tikt Krista op haar schouder en vraagt om de walkietalkie. “Legt Eure waffen…” ‘Leg jullie wapens voor de deur en ga 10 meter achteruit.” Ze vraagt Guusje de rolluiken tot op kierstand omhoog te doen. Ze kijkt Max en mij aan en vraagt ons. mee te gaan. Vanuit de deur in de voorruimte kijkt zij door de kieren van de rolluiken naar buiten. “Sie kommen…” Ik ga naast haar staan, kijk door de kier en zie 5 mannen over het terrein in de richting van de deur lopen. Ik stoot Fransie aan en wijs haar op het feit dat een zesde persoon zich verschuilt op het terras van het dichtstbijzijnde chalet. “Stehen bleiben!” roept ze door de walkietalkie. Ze kijkt me aan en vraagt me of ik het ...

... aandurf om bewapend met het jachtgeweer, via het terras een omtrekkende beweging te maken en zodoende belager nummer zes van achter te benaderen. Ik knik alleen maar. Begeef me naar de woonkamer en vertel snel wat het plan is. “Ich gehe mit Dir!” is het korte niet te negeren antwoord van Krista. Ze duwt Evie haar geweer in handen, wijst naar de geboeide mannen. “Wenn Sie Zweifel haben; schießen Sie!” ^Als je twijfelt; schieten!^ Dan kijkt ze mij aan. “Wir nehmen ihre Waffen.” ^Wij pakken hun wapens.^ Even later klim ik over de balustrade van het balkon naar beneden. Krista reikt me haar geweer en verbaast me door met een behendige sprong opeens naast me te staan. Ik reik haar het geweer. In de beschutting van struiken en lage bergdennen sluipen wij onder het balkon van het nabijgelegen chalet naar de achterkant. Krista kijkt als eerste om de hoek en beduidt me dat zij belager nummer zes kan zien. “Hände hoch und langsam umdrehen!” ^Handen omhoog en langzaam omdraaien!^ horen we de bevelende stem van Fransie. “Max samle Ihre Waffen ein!” Max, verzamel hun wapens.!^ Krista en ik komen voorzichtig uit onze dekking en richten onze geweren op de geüniformeerde man voor ons. Zijn geweer wijst is in de richting van Fransie. “Waffe weg!” Bij het horen van het gesiste bevel van Krista verstart de man voor ons. Plotseling draait hij zich om. Nog voordat zijn geweer onze kant op wijst klinkt een schot uit Krista’s geweer. Zijn benen klappen onder de man vandaan, voordat hij krijsend op zijn ...