1. Hoerenjongen - 5


    Datum: 24-1-2022, Categorieën: Homo Auteur: Mishalenskij, Bron: Opwindend

    ... trainingspak met capuchontrui. Het merk kende ik niet, Banlieu. Hij stak zijn hand op ‘Mooi pak Dennis,’ zei ik. ’Nieuw zeker?’ ‘Ja, gaaf hè. In Amsterdam gekocht, hier hebben ze dat niet bij die boeren.’ We lachten en gingen op een muurtje zitten. We zeiden niet veel tegen elkaar, misschien was hij toch ook wel een beetje zenuwachtig. Bij zo’n vent thuis is toch spannender dan in het park, al is het daar dan pikdonker, wel raar eigenlijk. ‘Hoe laat is het nu?’ vroeg ik om de stilte een beetje te verbreken. Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik zou het niet weten. Ik neem nooit mijn telefoon mee naar het park. Hij is één keer uit mijn zak gevallen toen ik mijn broek op mijn enkels had. En er wordt ook veel gejat hoor, je moet wel uitkijken daar.’ Wauw, hij had dus geen telefoon bij zich toen hij me bezig zag op de open plek. Dat was wel een geruststellend idee. Lullig eigenlijk van me, dat ik er aan dacht dat hij rottigheid uit zou gaan halen met foto’s van mij. Hij was eigenlijk veel toffer dan ik altijd gedacht had. ‘Goede tip man, ‘ zei ik. Ik legde mijn hand rond zijn schouders. Vond hij het erg? Nee hij bleef rustig zitten, glimlachte zelfs naar me. Toen keek hij weer stil voor zich uit.
    
    Na een minuut of wat sprong hij op. ‘Daar komt ie’, zei hij en inderdaad kwam er een donkere auto de weg inrijden. Hij stopte voor ons. Dennis deed de achterdeur open en we gingen samen op de achterbank zitten. De man achter het stuur keek door zijn spiegel naar ons. ‘Leuk vriendje ...
    ... Joeri’, zei hij. ‘Hoe heet jij?’ ‘Hij heet Pieter’, zei Dennis voordat ik iets had kunnen zeggen. Dennis keek me schuin aan. Ik knikte, snapte het wel. Niet handig om je eigen naam te zeggen. Ik was dus Pieter en hij was Joeri. Niet vergeten. Het was best een aardig stukje rijden. Bij het volgende dorp ging hij naar links. Mooie huizen hier, wel duurder dan bij ons in de buurt. We stopten, de man deed met de afstandsbediening de garagedeur open en reed de wagen naar binnen. We stapten uit en liepen achter hem de woning in. ‘Wat te drinken jongens?’ vroeg hij. Hij schonk twee cola in. ‘Ga zitten, ik pak ook even wat.’ Hij schonk voor zichzelf iets in, cognac of whisky, het was in elk geval bruin. ‘Leuk vriendje Joeri. Ik heb hem nog nooit in het park gezien. Kennen jullie elkaar al lang?’ ‘O ja, al jaren’, lachte Dennis. Nou ja, dat klopte wel, vanaf klas 1 ongeveer. We hebben zelfs nog een jaar samen gezeten. ‘En hebben jullie wat samen?’ Dennis trok zijn schouders op. ‘Soms,’ grapte ik. De man moest lachen. ‘Ik heet trouwens Frank. Zullen we naar boven gaan?’ We stonden op en liepen naar zijn slaapkamer. We bleven staan en keken hem vragend aan. ‘Weet je, als jullie elkaar nou eens lekker gaan pijpen, dan blijf ik nog even op deze stoel zitten en dan doe ik strakjes ook mee. Jij wil wel geneukt worden hè Pieter? Dat had Joeri me ten minste verteld.’ Ik knikte. ‘Mooi jongens, ga maar lekker aan de slag.’
    
    Dennis wees me dat ik op het bed moest gaan zitten en kwam een beetje ...
«1234...»