Hoerenjongen - 5 - Sex Verhalen

Hoerenjongen - 5

Natuurlijk had hij gezien dat ik me doodschrok. Ik raapte mijn broek en onderbroek op, schoot in mijn boxer en deed mijn broek weer op de goede kant, want die zat binnenstebuiten Dennis liep op me af en raapte mijn jack, dat ergens op de grond lag, op en gaf het me aan. Ik wist niet waar ik moest kijken. ‘Bedankt’, mompelde ik. ‘Ik had jou nog nooit hier gezien, man. Het zag er wel lekker uit hoor. Je gaf gewoon een showtje weg’. Hij begon te lachen. ‘Had ik niet achter je gezocht. Kom je vaker hier?’ ik deed mijn leren jack aan. ‘Nee hoor, zelden. Jij wel dan?’ ‘Ach, soms’, zei hij. Het klonk niet echt overtuigend. Aan zijn dure spullen te zien, liep hij hier al een tijdje rond. ‘Je vond het wel lekker, zo te zien. Je kwam, geloof ik, twee keer, toch?’ ‘Heb je dan al die tijd staan kijken?’ ‘Jazeker. Eerst in de bosjes, maar later kwam iedereen dichterbij. Toen kwam ik ook. Maar dat maakt toch niet uit? Als ik geweten had dat je je zo lekker laat naaien, had ik vorige week ook wel een keer gewild toen je bij mij was.’ We waren op de weg aangekomen. Ik had niet durven vragen hoe het kwam dat hij hier vandaag was, zijn moeder moest toch niet werken vanavond. ‘Waar staat je brommer?, vroeg ik. ‘O, daar vooraan in de bosjes. Het is nogal een opvallend ding, snap je. En jouw scoot? Ik wees. ‘Hier in de bosjes.’ Hij lachte. ‘Handig van jou. Hé ik zie je.’ Ik liep naar mijn scooter, deed mijn helm op en reed naar huis. Wat een aparte gast was het toch. Hij leek het wel doodnormaal ...

... te vinden dat ik daar publiekelijk geneukt werd. Of het de gewoonste zaak van de wereld was! Ik was er toch niet zo blij mee. Stel dat hij het zou gaan rondvertellen op school. Téring, hij zal toch niet stiekem foto’s hebben gemaakt? Dan gaan die de hele school rond. Nou, dan kan ik wel inpakken daar. Het ergste vond ik nog, dat Stef er achter zou komen. Dan ben ik met dat gelazer misschien ook nog mijn beste vriend kwijt! Ik kon wel janken. Zonet was ik alleen maar opgelucht geweest zoals Dennis had gereageerd, maar nu zat ik haast te bibberen van schaamte en angst.

De volgende dag gebeurde er niets bijzonders op school. Ik ging voorlopig maar niet meer naar het park. Dennis zag ik soms in de gang, maar hij had meer aandacht voor zijn vrienden en de meiden, dan voor mij. Een doodenkele keer lachte hij naar me of gaf me een stiekeme knipoog. Het gebeuren raakte wat op de achtergrond in mijn gedachten, maar elke keer als ik Dennis zag werd ik er aan herinnerd.

Op een dag stond hij ineens naast me, bij mijn locker, toen ik mijn rugzak uit mijn kluisje haalde. ‘Ik bel je vanavond even’, zei hij snel. ‘Over de scooter?’ vroeg ik. ‘Nee nee, vertel ik nog wel.’ Hij was al weg. Ik werd al weer nerveus. Wat zou dat nou weer zijn? Stef had al gevraagd of ik langs kwam, maar ik had de smoes dat ik nog een uittreksel voor Nederlands moest maken. Ik wilde niet daar zitten als Dennis zou bellen. Om half zeven was hij al aan de lijn. Ik holde naar mijn kamer en deed de deur dicht. ‘ ...