Een Onverwachts Brutaal... - 2 - Sex Verhalen

Een Onverwachts Brutaal... - 2

... kijken. Ondanks dat ik verlegen was durfde ik dit wel met hem aan, want ik had zo mijn grenzen. Misschien was het een beetje kinderachtig van me wat ik deed, want wat hij me vroeg stelde eigenlijk niets voor. Maar toch...ik wilde hem laten merken dat ik hier niet van gediend was en dat wat hij probeerde te doen, niet bij mij zou werken. Hij had door dat ik niet goed reageerde op zijn gebiedende en sturende manier en dat ik me er mentaal tegen verzette, dus gooide hij het plots over een andere boeg. Er verscheen een innemende glimlach op zijn gezicht. Op de meest charmante toon herstelde hij het voorval van daarnet en zei: ‘Kom gezellig even naast me zitten liefje.’ Dit klonk veel beter. Maar toch kon hij het niet over zijn lippen krijgen om het mij te vragen. Hij was de man en hij was in charge en dat moest ik weten. Maar goed, dit keer klonk het vriendelijk en zelfs prettig. Met een zenuwachtig gevoel in mijn buik nam ik naast hem plaats. We glimlachten naar elkaar. Hij keek me vriendelijk aan en wreef een kort moment met zijn hand over mijn rug. Dit overviel me. Een siddering van opwinding ging langs mijn ruggengraat omhoog. Ik schrok van deze onverwachtse aanraking. Het deed me opwinden maar tegelijk ook huiveren. Vanuit een soort van reflex schoof ik opzij van mijn plek. Dit soort intimiteit was ik niet gewend. Hij zag hoe ik op zijn aanraking reageerde en stelde me gerust door: ‘Rustig maar liefje. Ik doe je niets’, tegen mij te zeggen. Ik knikte en glimlachte ...

... ongemakkelijk. Hij glimlachte terug en vroeg: ‘Wil je iets eten of drinken misschien? Ik kan via room service iets bestellen mocht je honger hebben.’ Ik zei hem: ‘Nee doe maar niet. ik wil niet dat mijn collega’s mij hier zien zitten. Straks brieven ze dat gelijk door aan mijn chef en dan word ik vast ontslagen. Dat risico wil ik niet nemen. Ik wil deze baan niet kwijt. Ik werk hier nog maar net.’

Marc knikte begripvol en zei: ‘Ik snap het liefje. Je hoeft het me niet uit te leggen. Iets drinken dan misschien?’ Ik knikte ja en zei: ‘Doe maar een cola.’ Ik wiebelde een beetje onrustig en kruiste mijn benen over elkaar. Marc keek op dat moment even naar mijn benen en zei: ‘Hè, wat saai zeg...een cola! Kom op...drink gezellig samen even een drankje met mij. Dan vertel ik je ondertussen mijn voorstel.’ Hij zag me waarschijnlijk even fronzen en gaf me de ruimte om hierover na te denken. Ach, dacht ik, wat maakt het ook uit. Mijn werkdag zit erop. Na al dat harde werk, vond ik dat ik dat drankje wel had verdiend. Dus zei ik: ‘Ok...jij je zin. Doe maar een Bacardi cola dan, omdat je zo aandringt.’ Hij glimlachte tevreden. Opnieuw had ik hem zijn zin gegeven. Op een subtiele wijze wist hij me steeds over te halen en me te manipuleren totdat ik zijn zin zou doen. Maar ach..dacht ik, tot zover was het allemaal nog vrij onschuldig. Als ik echt iets niet zou willen, dan kon ik altijd nee zeggen. Maar het gevaar bij dit soort mannen, is dat ze jou kunnen doen geloven dat de dingen die zij van ...