Een Buitengewoon Huis... - 1 - Sex Verhalen

Een Buitengewoon Huis... - 1

... kruipen zat er niet meer in. Met de laatste krachten liet ik me op mijn bed ploffen en viel als een blok in slaap.

De volgende morgen werd ik wakker van een meisjesstem die zachtjes mijn naam fluisterde. “Thomas, wakker worden.” Ik opende mijn ogen en zag Julie zitten in een t-shirt en onderbroekje. Ze glimlachte naar mij. “Goedemorgen mijn superheld, ik heb ontbijt voor je gemaakt.” “Oh dan moet ik vaker superheld spelen, krijg ik dan meer ontbijt?” Julie lachte, “Misschien wel.” Ze knipoogde naar me en gaf me een kus op mijn wang. “Deze is omdat je mij hebt gered.” En direct kreeg ik nog een kus op mijn neus, “en deze is omdat je zo’n lieverd bent.” Julie draaide zich om en ging vrolijk naar beneden. Niet veel later kwam ik ook beneden aan. Het rook al verrukkelijk. “Julie, heb jij voor mij ontbijt gemaakt?” Julie knikte. “Dat had je toch niet moeten doen, maar het wordt ten zeerste gewaardeerd.” Zei ik direct gevolgd door een knuffel en een kus op haar voorhoofd. “Heb je wat kunnen slapen?” Ze knikte, “ja, dankjewel voor je zorgen, ik weet niet wat ik zonder jou had gedaan.” “Dan was je nu ergens met zere voeten richting België aan het stappen.” grapte ik. Hier kon ze Julie wel om lachen. We aten het ontbijt op en deden vervolgens de afwas.

“Julie, wat ben je nu van plan? Hoe gaat het nu verder?” vroeg ik, toen we terug zaten. “Ik weet het niet, ik wil vooral weg van Jonas.” Antwoorde Julie zeker. “Goed, je mag met me mee, maar eerst moeten we je ouders op de hoogte ...

... stellen, dat iemand thuis weet dat je oke bent.” bedacht ik.

Die ochtend kochten we een nieuwe gsm voor Julie een baksteen die geen internet had. We kochten een abonnement en staken een sim-kaart in het toestel. Zodra de gsm was ingesteld belde Julie naar haar ouders. Ze legde de situatie uit. Dat ze ruzie had gehad met Jonas, Dat Jonas haar had alleen gelaten. Dat ze mij had ontmoet en dat ik haar een bed had aangeboden in mijn bus. Over de bedreiging van Jonas en de vlucht naar Nantes. Haar ouders schrokken hard maar waren vooral blij dat hun dochter veilig was. ten slotte vroegen ze mij aan de telefoon.

“Hallo u spreekt met Thomas.”

“Dag Thomas, dankuwel om onze dochter te redden.”

“Dat is geen probleem, ik ben blij dat ik haar van zo’n gevaarlijke kerel heb kunnen redden.”

“Ja die Jonas heeft nooit gedeugd, mijn man en ik hebben altijd al geweten dat er iets niet goed was met die jongen. Maar zeg eens Thomas hoe reizen jullie nu? Ik hoorde Julie spreken over een autobus.”

“Jazeker, ik was op reis met mijn autobus, ik heb die omgebouwd tot camper en ik woon daarin, ik was daarmee op reis vertrokken toen ik Julie tegen kwam.”

“Die bus willen wij dan wel eens bezien, maar alles op z’n tijd, zorg goed voor onze dochter, we zullen straks wat geld op haar rekening zetten zodat ze nieuwe kleren kan kopen.”

Ik ronde het telefoongesprek af en gaf de gsm terug aan Julie. “Kom we gaan shoppen.”

Een halve dag later hadden we al ontelbaar veel kledingwinkels ...