De Gezusters Santegoed... - 33 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 33

... van zich af en lijkt opeens wel tien jaar jonger. Samen zwieren we over de vloer. De volgende dans is voor Jolien. Ook zij straalt van geluk. Tijdens de dans praten we met elkaar, en daaruit laat ze zeer haar genoeg blijken, hoe alles is gegaan. En nog is het dansen nog niet voorbij. Want natuurlijk moet ik ook even met Melissa dansen.

Ze glimlacht en zegt: ‘Wat is het allemaal snel gegaan, John! Kun je het geloven, dat we elkaar nu pas negen maanden kennen?’

Ik antwoord glimlachend. ‘We hebben gewoon geen tijd verspild, Melissa. Eigenlijk mogen we nu wel Arjan wel dankbaar zijn, want anders hadden we elkaar nooit ontmoet!’

Melissa glimlacht. ‘Dankbaar is een groot woord, John. Maar je hebt min of meer wel gelijk. Anders zou jij Chantal nooit ontmoet hebben, en ik nooit Daan.’

‘Hoe voel je je?’

‘Fantastisch! Ik ben alleen nog steeds moe van dat lange staan! Er kwam geen einde aan die rij!’

‘Maar wel erg leuk, of niet dan?’

Ze knikt. Als dan de muziek is afgelopen lopen we terug naar onze tafel om even uit te rusten. Daarna bezoeken Chantal en ik alle tafels, waar onze gasten aan zitten, waar we lekker bijkletsen en de complimenten krijgen van onze gasten. Het zorgt in ieder geval wel voor een zeer goede sfeer.

Zo rond een uur of tien roept Gerard me naar voren. Ik heb iets speciaals voor Chantal ingestudeerd, maar omdat we de afgelopen tijd al zoveel gezongen hebben, moest ik wel iets speciaals verzinnen.

Tot Chantals verbazing lopen Gerard en band ...

... weg van het podium, waarop ze staan. Ik blijf alleen op het podium staan. Opeens klinkt er vanaf de andere kant muziek. Klassieke muziek, met violen, cello’s, klarinetten en trompetten. Chantal kijkt verbaasd om en ziet tot haar verbazing, dat er opeens een klein orkest staat opgesteld. Dan kijkt ze mij weer aan. Ze lacht.

‘Dit heb jij weer eens georganiseerd, John! Wat leuk!’

‘Toevallig niet. Dit idee kwam van je baas. Schijnbaar heb je hem ooit eens verteld, dat ik zing op bruiloften. En op de een of andere manier is hij aan mijn nummer gekomen. En toen heeft hij me voorgesteld om met een klein orkest te komen spelen op onze bruiloft, op voorwaarde, dat ik voor jou ging zingen. En dat ga ik nu doen.’

Ik zeg dan tegen haar: ‘Weet je nog, welk lied ik als eerste voor je gezongen heb?’

‘Hoe zou ik dat ooit kunnen vergeten, John! Je zong Con te Partiró, maar dan in het Engels.’

‘En dat is wat ik nu ook weer voor je zal zingen. Je weet waarover de tekst gaat.’

Ik geef een teken aan het orkest, dat dan begint te spelen.

Chantal kijkt me vol liefde aan, en er rolt al een traan over haar wang, voordat ik nog maar een woord gezongen heb. En er volgt een waterval, terwijl ik het lied voor haar zing.

Zodra ik de laatste noten gezongen heb, staat Chantal op en rent op me af, en houdt me stevig vast. Iedereen is ontroerd en velen hebben tranen in hun ogen staan. Er zijn er maar weinig, die geen zakdoek in hun hand hebben. Maar ik heb nog meer liedjes te zingen, ...