Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 6 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 6

... Giesbauer aus Wien. Ich habe die Haftbefehle gegen Berns, Gandler und meinen Kollegen Tinhofer aufgehoben und einen neuen Haftbefehl gegen den ehemaligen Komissaris Möllinger erlassen. De mond van de man valt open en zijn mobieltje op de grond. De op zijn bevel eerder toegesnelde agenten slaan op last van Fransie hun baas met zichtbaar plezier in de boeien.

Evie: “Kom binnen Evie. Het zal vast wel goed komen. Mijn dochter is een kei van een rechercheur. Dat zij zelfs die officier van justitie die ze hier eens op een etentje heeft getrakteerd.” “Zo’n jonge donkerharige man die qua uiterlijk een beetje op John lijkt?” Ze lijkt even na te denken. “ Nou je zegt Evie, je hebt gelijk. Alleen kende ik John toen nog niet… Hoe heet hij ook weer? Ti.. Tin nog wat.. Oh ja Tinhofer.. Max Tinhofer.” “Drink je nog een glas wijn met me?” “Je wil me toch niet zat voeren?” Ze lacht. “ik zou niet durven. Dat zou John me niet in dank afnemen.” “Hoe goed ken je John?” “Uitsluitend uit de verhalen van Fransie… Maar een vent van in de 40 die een aangeboden jong bloemetje afwijst. Zo’n man moet je met een lampje zoeken.” “Stel nou hij had haar niet afgewezen. Had ze hem dan gearresteerd?” Ze trekt haar schouders op. “Die vraag heb ik haar ook gesteld. Ik wacht tot heden op het antwoord.” “Haar seksualiteit steekt ze niet onder stoelen of banken.” “Alleen bij mensen die ze echt vertrouwd Evie. En dat soort mensen heeft ze hier nog maar weinig ontmoet.” “En jij… Nadat je man was gevlucht.. Op ...

... en bepaalde manier ben je weduwe net als ik.” “Zo heb ik het nooit bekeken. Maar na Rudi heb ik nooit meer een man gehad. Ook niet gemist overigens.” “Was höre ich jetzt Goesje… Du hast mich nicht vermist?” Guusje die net opstond om de wijn in te schenken valt terug in haar stoel van verbazing. “Rudi? Du? Wie komst du hier? Du warst doch…?” “Ja, liebes… Richter Mursteiner hat den Haftbefehl für nichtig erklärt. Ich bin seit 2 Monate zurück in Österreich. Meine Freunde hier haben mich nötig.”

Het is, tijdens deze reis, niet de eerste keer dat ik me een onuitgenodigde figurant voel in een absurde film. Uit het gesprek dat zich tussen Guusje en haar ex ontvouwt begrijp ik dat de vier machtige families in deze regio hun vooraanstaande positie in gevaar zien. Ze hebben een pact gezworen dat zij al het nodige zullen doen om hun macht en indien dat niet helemaal mogelijk is dan toch hun kapitaal veilig te stellen. Guusjes tegenwerping dat zij hetgeen hij hun kapitaal noemt in feite het kapitaal is van de regionale bevolking lacht hij smalend weg. Het feit dat Oostenrijk na de 1e wereldoorlog de adelstand heeft opgeheven betekend niet dat het verschil tussen adel en ‘bastarde’ daarmee is verdwenen. Hij had verwacht dat juist Guusje als telg uit een verarmde Nederlandse adelijke familie, hiervoor begrip zou kunnen opbrengen. Het feit dat zij het linkse, socialistische, gedachtegoed omarmde had hem in de armen van vrouwen die hun plaats nog wel wisten, gedreven. Guusjes gespuugde ...